Yedi yıl geçti şampiyonluk yok. Her sezon hüsran. Başkan Ali Koç umuttu milyonlarca taraftarına. Başaramadı. Camia üzgün, tepkili, gözyaşı döküyor. Üç yıl önceki kongreyi anımsıyorum. Koç, Aziz Yıldırım’a karşı ezici üstünlük sağlamış, kürsüdeki teşekkür konuşmasında verdiği vaatlerle alkış yağmuruna tutulmuştu. Bugün onların hiçbirinin gerçekleşmediğini görüyoruz. Altyapının kapısına gidilmedi, gençler önemsenmedi, transferlerde, teknik direktör değişimlerinde rekor kırıldı. Her sezon şampiyonluk umuduyla açıldı, ekonomik kriz başladı, F.Bahçe’nin öz evlatları tesislere sokulmadı. Bu olumsuzluklar üzerine Aziz Yıldırım aranan başkan oldu. Ali Koç kulübü idare edemedi. Yanlışlar azalacağına çoğalmaya başladı. Öyle durumlara gelindi ki Emre Belözoğlu sahada kalsın diye prolisanlı hocalar arandı. Kadıköy’de tarihte görülmemiş yenilgiler alındı. Tek başlılık, çok başlılığa dönüştü. Samandıra’da yüzler hiç gülmedi. Altın tepsiyle sunulan şampiyonluk şansları ise kabul görmedi. Sondan bir hafta önce Sivasspor yenilgisiyle de liderlik suya düştü, yine aynı gün ikincilik gitti. 

Aslında yazacak o kadar çok şey var ki... Beni mutlu kılan tek konu, ilk günden bugünlere kadar eleştiri yağmuruna tutulduğum insanların, şimdi “Haklıymışsın” diyerek özür dilemeleri oldu. Haziran başı başkanlık seçimi var. Hareketlilik yaşanır mı göreceğiz. Bir iki ismi aday olacaklar diye duydum, ama netleştiremedim. 

F.Bahçe, Kayseri’de futboldan uzaktı. Maç boyunca pozisyona dahi bir elin parmaklarından az girdi. Fakat yine uzatmalarda attığı golle kazanan oldu. Üçüncülük tabii ki başarı değil. Kayseri yenildi ama ligde kaldı. Beşiktaş, İzmir’de şampiyonluğa ulaştı. Haklı bir zafer. Alkışlarım Kara Kartallar için.