Galatasaray kadro istikrarına devam ediyor. Fenerbahçe de giderek doğru tercihleri biraraya getirmeyi başladı. Gökhan ve Caner hücuma çıktığında stoperler kenara açıldı. Topal da onların arasına çekildi. Bu uygulama Fenerbahçe’nin önde çoğalarak baskı yapmasını kolaylaştırdığı gibi Caner ve Gökhan’ın çıkışları ile Galatasaray’ın kenar oyuncuları Yasin ve Podolski’yi de frenlemiş oldu. Dolayısıyla pas bağlantıları iyi olan fakat gerekli çabukluğu olmayan Galatasaray’ın işi çok zorlaştı, oyuna hükmedemedi ve ilk yarı gole mahkûm oynadı.
Topla az oynayıp çok top peşinde koştuklarından pozisyon hatası yaptılar (Carole), hamle zamanlamasını ayarlayamadılar (Chedjou, Bilal, Sabri), nadir hücum girişimlerinde gol pozisyonu olabilecek pozisyonda pasın şiddetini ayarlayamadılar (Sneijder). Bu yapıda oyun Fenerbahçe ağırlıklı oynandı. Baskı yiyen Galatasaray fazla dayanamadı. Gökhan’ın ortasında Muslera’nın çeldiği topu koruyamadılar.
Bu top Diego’ya gol pası oldu. Pozisyonun öncesinde Van Persie ofsayttaydı.

Yanlışında ısrar etti
Fenerbahçe’nin bu oyun yapısı biliniyor olmalıydı. Bilinmese bile oyun içinde görüldü. Yapılması gereken gol yemeden orta sahayı dörtleyerek çift santrafora dönerek rakibin taktiğini çökertmekti. Bu taktik değişiklik yapılmadan gol geldi. İkinci yarı bu değişimi beklerdim. Olmadı. Sneijder geriye çekildi “Prens” öne çıktı. Galatasaray havanda su dövmeye devam etti. Umut-Burak değişikliği ile Hamzaoğlu bence yanlışında ısrar etti. Son bölümde F.Bahçe savunmaya gömülmeye başlayınca Galatasaray rakip sahada oynadı ama pozisyon bulamadı. Kornerden gelen topta o kadar kalabalık içinde kısa boylu Olcan’ın kafası skora denge getirdi. Bu oyunla Galatasaray’ın yenilmemesi başarı sayılmalıdır.