Geçen pazar, seçim vardı. Hepimiz gittik oy verdik. Seçim bitti, seçim sonrası tartışma ve yorumlar başladı.

Kim kazandı, kim kaybetti? Kim ne kazandı, kim ne kaybetti? Neden kazandı? Neden kaybetti? O iki kişiden biri ben miyim, yoksa sen mi? Sen değilsen ve ben değilsem, nasıl çıkacak bu yüzde elli aydınlığa?

Seçim bitti mi gerçekten? Hadi canım ordan! Seçim hiç biter mi!.. Bitmez!

Yaşadığımız her an bir seçim yapıyoruz. Kâh bilinçli, kâh bilinçsiz, ama mutlak yapıyoruz…

Her davranışımız, yaptığımız seçimlerin bir sonucu…

Genel seçimlerim

Örneğin, asık yüzlülük yerine güler yüzlülüğü…

Haykırmak yerine fısıldamayı…

Öfke yerine, okşaya okşaya yaraları sarmayı seçerim…

Karşımdakinin canını acıtmak ya da onu utandırmak yerine; “sen benim canımı çok yaktın, unutmadım, bağışlamadım, ama benim nefretime bile değmezsin” anlamında bir bakış atmayı… (Böyle bir “bakış” atabilir miyim, doğrusu bilemiyorum, o bakıştan bütün bunları anlamak, artık karşımdakine kalmış! O anlamasa bile ben onu anlamış sayarım!)

Bir günden ertesi güne “dönüverip”, dün söylediğinin ve yazdığının tam tersini bugün söylemek, yazmak için fırsat kollayanları, artık dinlememeyi, okumamayı seçerim… “Yağdanlık”, “rüzgâr gülü” rollerini seçenlere olsa olsa acıyabilirim…

“Ucube” deyip bir sanat eserini yıktıranları, sanat eserine tükürenleri değil, sanatı ve sanatçıyı yüceltenleri seçerim. Sanat eserlerinin, gerçek sanatçıların, insanın düş gücünün, yaratıcılığının milletimizin hiç ama hiç umurunda olmadığını bile bile yaparım bu seçimi…

Kitapları yasaklayanları, yayımlanmadan önce bilgisayarlardan kazıtanları değil; kitapları okuyanları, tartışanları seçerim. Hiçbir kitabın cehalet denli tehlikeli olmadığı bilincini elimden geldiğince yaymayı seçerim.

Bugünkü seçimlerim

Gelelim daha somut, bugün (bu pazar günü) yapacağım kimi seçimlere… Onları şöyle sıralayabilirim:

Şimdi bir de “Babalar” Günü icat edildi ya… Bugün ben bol bol, bir türlü doyamadığım babamlı günleri düşünüp duracağım! Ben 18, o 50 yaşındaydı, kalbi ona kötü bir oyun oynadığında… Biriktirdiğim anıları büyütüp büyütüp ailem ve dostlarımla paylaşacağım.

Ankara’da yaşayan tüm arkadaşlarıma haber uçurup mimarlık ve mühendislik dâhisi, Melih Gökçek’ten hesap sormayı düşünmüyorlar mı diye soracağım! 17 Yıldır Gökçek’in yönettiği Ankara’daki altgeçit rezilliğinin yoksa onlar da mı “kader” olduğuna inanıyorlar diye soracağım…

6 Temmuz’da gerçekleşecek olan öğretmen atamaları yüzbinlerce öğretmen adayını kahretti. Onlara yardımcı olabilme yollarını aramalıyım… AKP seçim öncesi 15 bin kadrolu öğretmen atanacağını duyurmuştu. Sonradan bunu 6 bine düşürdü. Hem öğretmen adayları ve öğrenciler mağdur, hem de öğretmen ihtiyacı karşılanmamış oluyor…

Ah işte! Masaya yatırılan sorunlar, seçim öncesi öyle, seçim sonrası böyle duruyorsa, demek ki o seçimde hapı yutmuşsun! En iyisi bugün, seçim öncesi ve seçim sonrası “Vaatler / Hayaller” - “Yalanlar / Gerçekler” bilançosu çıkarayım. Bugün bir de Suudi Arabistan’da otomobil kullanma özgürlüğü için mücadele eden kadınlara destek mesajı yollamalıyım. Onların “hayal edebildiği” özgürlük de bu işte!

Yok yok son iki seçimimi değiştiriyorum. Seçim öncesi, seçim sonrası bilançosu çıkarmayı ve Suudi kadınlara desteği, hafta içine bırakıyorum.

Bugün tembelliği seçiyorum: Dün akşam kardeşimin oğlu evlendi: Biraz düğün dedikodusu yapabilirim… Sonra da enerji toplamak, boşalan akülerimi doldurmak için, torunlarla oynamayı seçmeliyim…

Bu seçimlere bir de şunu eklemeli: Okuyup okuyup doyamadığım iki kitaba, Murathan Mungan’ın “Kibrit Çöpleri”ne ve Zeynep Altıok Akatlı’nın “Yıldız İzi” kitabına yeniden gömülmek…

Hepinize güzel seçimler diliyorum…

\n\n