Maça; Akhisar Belediyespor’a karşı kaybedilen Süper Kupa maçından sonra Fatih Terim’in verdiği basın toplantısında, ‘Bazı oyuncularımızın çok konsantre olamadığı ortada’ cümlesinde adı geçen ‘bazı’ oyuncuların kim olduğunu öğrenerek başlıyoruz: Gomis, Belhanda ve Feghouli… Onların yerine forma giren Eren, Sinan ve Onyekuru ise bu kadroda sırıtmıyor çünkü en az diğerleri kadar etkisiz kalıyorlar! Etkisiz kalan sadece onlar değil. Savunmanın göbeği ve Donk da olumsuz sinyal verenler arasında.
Eh bu kadar isim ‘yok’ sayılınca etkili bir futbol da çıkmıyor ortaya G.Saray adına. Nitekim yeni sezona tecrübeli futbolcularla kendini güncelleyerek başlayan Ankaragücü; henüz 7. dakikada El Kabir’le golü buluyor. Bu golle beraber G.Saray’ın bir hastalığı nüksediyor: Aksiyon-reaksiyon dengesizliği. Gol yemiş ve bunu telafi etmeye çalışan aksiyona geçmesi gereken bir takımdan ziyade ‘sonsuz vaktimiz var, biraz takılalım, hallederiz’ ruh halinde bir takım yansıyor sahaya. Ankaragücü’nün sahasına kapanması da buna eklenince oyun G.Saray hakimiyetinde ancak amaçsız geçiyor. Neyse ki bu çabasızlığın bir yerinde kazanılan korner vuruşu sonrası 21. dakikada Serdar golü bulunca Ankaragücü, ‘han duvarları’ taktiğini bırakmak zorunda kalıyor da G.Saray nispeten kendi karakterine uygun bir futbol sergilemeye başlıyor. 30. dakikadaysa günün çalışkan isimlerinden Mariano’nun yaptığı orta öylesine kusursuz ki Kone çıkartmak yerine kendi ağlarına gönderiyor topu ve G.Saray’ı öne geçiriyor. Ankaragücü’nün özellikle 2. yarıda artırdığı baskı nedeniyle Galatasaray, rahat nefesi ancak uzatma dakikalarında Eren’in (sonunda!) bulduğu gol ile alabiliyor. ‘Şampiyon’ yeni sezona üç puanla başlıyor ama geçen sezonun sloganı #Konsantrasyon’a bu sene hemen ve acilen ihtiyacı olduğunun sinyallerini altını çizerek veriyor!