\n\n\n

metintukenmez6yahoo.com

Yargıtay yolu açık olmakla birlikte futbolda danışıklı dövüş davası sonuçlanınca ortaya çıkan durum şöyle özetlenebilir: Güleriz ağlanacak halimize... Ağlama ve gülme anında gözyaşlarımızı tutamayız, ama her iki duygunun da ortaya çıkış nedenleri farklıdır. Gülme, gönenç (mutluluk) ağlama ise üzüntülü bir durumun dışavurumudur. F. Bahçe Başkanı Aziz Yıldırım yargıçların verdiği karar sonucunda salıverilip koşullu olarak özgürlüğüne kavuşunca gönenç ve üzüntü birbirine karıştırıldı, ortada hiçbir sorun yokmuş gibi...\n

Aziz Yıldırım’ı, Metris Tutukevi’nde gönenç içinde karşılamaya giden onca F. Bahçeli yandaş da ortaya çıkan sonucun ayırdında değildi. Aziz Yıldırım’ın yüzündeki üzüntünün bile farkına varmadı büyük çoğunluk. Oysa yargı kararının ne denli ciddi sonuçlar içerdiği açıktı. Üç kulüp başkanı, yardımcıları ve birçok kulüp görevlisi resmen cezaya çarptırılmışlardı. Yani Türk futbolunun kirli olduğu Türk yargıçlar tarafından saptanmış, cezalar kesilmiştir. Bu kirliliği özge (yabancı) kurum veya kuruluşlar saptamış olsaydı, geçmişte kaybettiğimiz maçlardan sonra ‘Fransız hakem’ söylemine sığınarak geçer giderdik. Cumhuriyetin yargıçlarının futboldaki danışıklı dövüş ve bunu özendirmeden kestiği cezalar kimsenin umurunda olmadı. Aziz Yıldırım’ın salıverilmesi aklanmak olarak algılanıp yanlış bir yöne doğru gitti. \n

Oysa elde somut veriler var. Türk futbolunun kirliliği yargı yoluyla saptanmıştır. Kimse kalkıp temizlik şemsiyesinin altına sığınmamalı, kirliliğin sıçrattığı çamur aynı yolda yürüyenlere de bir şekilde bulaşmıştır. Bu durumda alınması gereken ortak karar futbolun nasıl temizleneceğidir. Aziz Bey’in zoraki gülümsemesinin altındaki derin izler ne ile karşı karşıya olduğunu çok açık biçimde anlatıyordu. Bu anlatımın içinden çıkan sonuç Türk futbolunun kirlendiğidir.\n

Keşke bir üst yargının vereceği kararı bekleyip duygu ve coşkularımızı ona göre dışavursaydık. Böylece ağlanacak halimize gülecek duruma düşmezdik belki de. İnsanlar arasında duygudaşlık (empati) kurmayı anlatan çok güzel bir özdeyiş vardır: “Gözlerimizin rengi farklı olsa da, gözyaşlarımızın rengi aynıdır.” \n

Ceza alan yöneticilerle duygudaşlık kurma, onların içinde bulunduğu durumu anlamak başka, aslında yargı kararları ile futbolumuzun tutsak olduğunu yadsımaksa bambaşkadır. F. Bahçe yandaşlarının Aziz Yıldırım’a koşmaları içeriye başkan olarak girip bir toplumsal önder gibi dışarıya çıkması algı yanılması yaratarak kirliliği gözler önünden uzaklaştırmak gibi bir sorun yaratmaktadır. Aynı F .Bahçe’nin toplumda yarattığı kamuoyu algılaması gibi... Belki de bütün bu sorunların anlamlı bir parçası kamuoyundaki algının yanlış yönlendirmesidir, kim bilir?