Maçın ilk 30 dakikalık bölümünde ligin ilk yarısındaki futbolunu daha da geliştirmiş göründü G.Saray. Özellikle pas alışverişindeki kalite dikkat çekiciydi. Engin Baytar’ın uzun top sürmelerle rakip kaleye taşıdığı ataklar dışında; zaman zaman pasın tanımını somut olarak ortaya koyan bir görsel şölene dönüştü karşılaşma. Sözünü etmeye çalıştığım fazla rakibi oyundan düşüren paslardan birini Kazım yaptı ki bu da zaten golle sonuçlandı.

Emre Çolak’ın vuruşu uzak mesafeli gollerden hoşlananlar için ayakta alkışlanacak nitelikteydi. Büyükşehir Belediyespor güzel hazırlanmış bir golü Visca ile bulmasına karşın G.Saray’ın oyunu bozulmadı. Ancak Selçuk İnan, Emre Çolak ve Engin Baytar’dan kurulu orta alanın tempoyu kaldıramadığı ve bu nedenle ilkyarının sonlarına doğru oyundan düştükleri dikkatlerden kaçmadı. Birinci yarının sonlarına doğru konuk ekip, G.Saray’ı bir hayli yıprattı. Doka ve Holmen birinci sınıf futbol oynadılar. Özellikle Doka, G.Saray’ın sağ tarafını benzetme yerindeyse yol geçen hanına çevirdi. Eboue onu marke etmekte zorlandı.

Ne var ki Doka ve Holmen’in, rakip kaleye gitmek için köprü olarak kullandıkları Webo ilkyarının sonlarına doğru kırmızı kart görünce ilkyarıdaki etkinliklerinden geriye düştüler. G.Saray için zor geçecek olan ikinci yarı Webo’nun oyun dışı kalmasıyla kolaylaştı. Bu kolaylığı sağlayan rakibin 10 kişi kalması değil Webo’nun G.Saray savunmasına yaptığı baskıdan kurtulmasıydı Sarı - Kırmızıların. İkinci yarının hemen başında yine Emre Çolak’ın bu kez yerden ip gibi vurduğu topun gol olması olası bir baskıdan da arındırmış oldu G.Saray’ı. Peş peşe gelen kanat atakları karşısında İBB savunması adeta bunaldı. Ancak oyuncu sayısı eşit olan bir maç G.Saray için sıkıntı yaratabilirdi. Bu durum gözönüne alındığında edinilen yengi kıymetlidir.