Rahşan Ecevit önceki akşam hayata gözlerini kapadı. Son iki aydır, durumu ciddiydi. Aşırı kilo kaybı ile birlikte, başta böbrekler olmak üzere pek çok organı işlevini büyük ölçüde yitirmişti.
Haberi Cumhuriyet Vakfı yönetimi ve Yayın Kurulu ile hep birlikte olduğumuz bir anda aldık. Herkesin ilk aklına gelen şu oldu:
Rahşan Hanım, Bülent Ecevit’e kavuştu.
Değil Türkiye, dünya siyasi tarihinde az rastlanır bir ilişkiydi Ecevit çiftinin yaşamı. 1946 yılında başlayan evlilik, yaşamlarının bütününü kapladı; kederde, sevinçte, siyasette, seyahatte... Yaşamları tümüyle ortaktı.
Klasik söylem vardır ya; her başarılı erkeğin arkasında, diye başlayan... Rahşan Hanım, Bülent Bey’in arkasında değil, hep yanı başındaydı.
***
Ecevit’in 1999 seçimleri sonrası Başbakanlık dönemi... Kimi Anadolu gezilerine biz de katılıyoruz. Dönüşte, sıklıkla olduğu gibi köfte var. Ecevitler, karşılıklı yan tarafımızda... Bülent Bey, tabağındaki köfteyi bitirdi, bize döndü. Günle ilgili bir konuyu konuştu, önüne döndü. Baktı; tabağında iki köfte var. Hemen seslendi:
- Rahşan, ben köftemi yemiştim...
Rahşan Hanım, eşten sevgiliye, anneden arkadaşa her türlü duyguyu içinde barındıran bir tavırla karşılık verdi:
- Bu ikisini de ye Bülent, hatırım için...
Ecevit’in o dönem kilo alması gerekiyordu...
Bir sorun sigaraydı. Rahşan Hanım, Ecevit’in yanında paket taşımasını yasaklamıştı. Ecevit, çok zor da olsa Rahşan Hanım’dan bir süre uzaklaşıp gazetecilerden tek dal sigara isterdi. Çoğunlukla tümünü bitirmezdi...
Ankara ORAN’daki evlerinde çay servisinin sahibi yoktu. Duruma göre Rahşan Hanım ya da Bülent Bey ikram ederdi.
İnsani olarak bu olağanüstü nezaketin yanında, siyasetçi olarak da çok ciddi bir kararlılık, ödünsüz disiplin ve parti içi gücü paylaşmaya kapalı bir çizgi vardı. Bir o kadar da ilmek ilmek örülmüş DSP; Demokratik Sol Parti.
Ecevitlerin 14 Kasım 1985’te kurdukları DSP’yi büyütüp iktidara taşımaları siyasi yaşamlarının en inişli çıkışlı dönemlerinden biridir. Bülent Ecevit yasaklı olduğu için partiyi Rahşan Ecevit kurdu. Dün kimi Anadolu kentlerinden fotoğraflar aldım. Birinde Ecevitler traktörün üstünde köye doğru gidiyorlar. Birinde bir kahvede tabure üstünde Ecevit konuşuyor.
Sıfırdan kurulan DSP, 1999’da birinci parti oldu.
Parti yönetimini çekip çeviren Rahşan Hanım, işini kimseye ortak etmedi.
1995 ortasıydı... Babadan Ecevitçi bir bilgisayar mühendisi heyecanla, Bülent Ecevit’le randevusu olduğunu söyledi. Gitti... Doğal olarak Rahşan Hanım da varmış. Bilgisayar mühendisi DSP’yi bedelsiz bilgisayarla donatacak. Bir de yazılım yükleyecek. Partide üyelikler, işlemler buradan yapılacak. Rahşan Hanım sormuş:
- Bizden başka birinin bilgisayara girip üyeleri görmesi mümkün mü?
Mühendis övünerek cevap vermiş:
- Tabii mümkün. Bu tür işleri görevlendireceğiniz kişiler yapacak...
Rahşan Hanım, çok teşekkür edip sohbeti sonlandırmış. DSP’nin üye listesini, yapısını ondan başkası görmemeliydi!
***
Son yıllarda da kitap fuarlarında karşılaşıyorduk Rahşan Hanım’la. Her zamanki nezaketiyle selamlıyor, ayaküstü sohbet ediyorduk. İşi gücü Bülent Ecevit’in kitaplarını daha çok kişiye ulaştırmaktı.
Düşüncelerine katılan katılmayan sağduyulu herkesin saygı duyacağı bir ömür sürdüler.
Paylaşımları da mükemmel ve tartışmasızdı; parti ve Bülent Bey Rahşan Hanım’ın, Ecevit Türkiye’nin...
Siz yollara alışıksınız...
Son yolcuğa çıktınız...
Güle güle Rahşan Hanım...
Bülent Bey’e selam, saygı... AKP’nin ilk iktidar yıllarında “korkarım” diye başladığı her şey oldu!
