Tapu Kanunu’na “2B”nin eklenmesi, sadece “orman işgalcileri”ni sevindirmedi. Aynı bölgelerdeki belediyelere iktidar partisinden aday olanlar da “seçim öncesi”nde sağlanan bu “desteğin” keyfini yaşıyorlar.

AKP adayları, hükümet ve milletvekilleriyle birlikte yasayı “onay”layan Cumhurbaşkanı Gül’e de ne kadar teşekkür etseler azdır. Çünkü yasadışı işgalci yerleşmelerde “tapu sözü” vererek oy toplama olanağını seçime 2 ay kala elde etmiş oldular...

Oysa seçmenlerin “fikir”lerine göre parti yeğlemeleri oylarını da yasadışı beklentileri için değil, ülke ve ulus çıkarlarına yönelik “görüş”lerine göre kullanmaları, demokrasinin temeli değil midir?

Ne var ki şimdi sayısız insan fikir yerine “tapu”yu seçecek. 2B Yasası bu “zamanlama”sıyla, ormanlarımızla birlikte demokrasi kültürümüze de onarılmaz zararlar verecek...

O kadar ki örneğin İstanbul’un “orman dışında”ki ilçelerinde yaşayanlar da 2B’lerdeki tapu vaadine verilen oylarla doğal kaynaklarından olacaklar. Çünkü aynı ormanlar tüm metropoliten alanın en “yaşamsal” zenginliği...

Acaba Abdullah Gül, yaşam kaynaklarını kuşaktan kuşağa yitirecek milyonların da cumhurbaşkanı olduğunu “içten”likle söyleyebilecek mi?

Ya ‘Devletin devamlılığı’?

Bu sorunun, yasayla ilgili tartışmalarda artık “önemsenmedi”ğini görmek ise belki de en vahim durum. Gül’ün onayı o denli “olağan” görülüyor ki bir TV haberinde “beklendiği gibi...” bile denilebildi...

Oysa kamuoyunun, belki de yasadan daha fazla duyarlı olması gereken bir durum var ki, o da “devletin devamlılığı” ilkesinin Çankaya’da göz ardı edilebilmesi. Çok yakın geçmişte anayasaya açıkça aykırılığı yüksek yargı kararlarına bağlanmış bir düzenleme karşısında, aynı kararlar sanki “geçerli değil”miş gibi davranmak, sıradan bir “takdir hakkı” sayılabilir mi?

Devletin devamlılığı ilkesi, hukuk kitaplarında özetle şöyle tanımlanıyor: “Devletin anayasal sorumluluklarına ait temel kurallar, yasama ve yürütme değişse de geçerliliklerini korurlar...”

2B için de geçen yıllardaki “Cumhurbaşkanlığı makamı”nın karşı görüşleri ile Anayasa Mahkemesi sorgulamasının sonuçları, “devletin anayasal sorumlulukları”nın ürünüdür.

Acaba Gül’ün göreve gelmesinden sonra aynı “makam”ın sorumluluklarında değişiklik mi olmuştur? Anayasa mı değişmiştir? Yüksek yargı kararları iptal mi edilmiştir? Ya da cumhurbaşkanın anayasa yerine kendi fikirlerini esas alabileceğini öngören bir “rejim değişikliği” mi gerçekleşmiştir?

Cumhurbaşkanı, örneğin rektör tercihlerinde olduğu gibi, kimi kararlarda takdir hakkını kullanabilir. Ancak bu atamalar geçicidir, devlet ise kalıcıdır.

2B de geçici değil, “kalıcı sonuç”ları olacak bir uygulama. Doğrudan ülkenin ve ulusun genel çıkarlarıyla ilgili, hatta geleceğe dönük etkileri olan bir düzenleme... Bu nedenle devletin devamlılığı “ilke”sinin tüm gereklerini taşıyan böylesi “yaşamsal” bir konuda, Cumhurbaşkanı‘nın kişisel düşüncelerini değil, “Cumhurbaşkanlığı kurumu”nun “anayasal” ve “kamusal” yükümlülüklerini esas alması gerekirdi.

Eğer Gül ve danışmanları, Sezer’in “içtihat” oluşturan veto nedenlerini ve Anayasa Mahkemesi’nin iptal gerekçelerini inceleselerdi, eminim ki yasayı onayla(ya)mazlardı. Okuyup da uygun görmedilerse, gerekçelerini de yazarak kamuoyunu aydınlatmaları gerekiyor.

Örneğin yine yasadaki, ülkenin imarına ve toprak değerlerine umarsızlığı gösteren, İmar Kanunu’yla birlikte Toprak Koruma Yasası’nın “geçersiz” kılınmasındaki “amaç ve beklentiler”i açıklayabilirler mi?

Bugün kimi hukuk fakültelerinde, 2B’yle ilgili önceki Cumhurbaşkanlığı raporları ve Anayasa Mahkemesi’nin gerekçeli kararı “ders” olarak okutuluyor. Öğrenemeyen öğrenciler sınıfta kalıyor...

Böyle bir süreçte, Çankaya’nın yasaya bakışı ile hukuk bilimi arasında uyum yerine “çelişki”nin olması, aynı öğrencilerin Cumhurbaşkanlığı’na bakışını da olumsuz etkilemez mi?

Bütün bunlar başta Gül’ü ve herkesi düşündürmelidir. 2B yargıdan dönse de dönmese de Çankaya’daki bu gibi “özensiz”liklerin devletin “saygınlığı”nı da zedeleyeceğini bilmem ki nasıl anlatabiliriz!..

ekinci@cumhuriyet.com.tr