35 milyon dekar arazisini ekmekten vazgeçen Türkiye, saman ithalatına son iki ayda 25 milyon dolar ödemiş.
Yok, böyle bir girişle niyetim, AKP’nin iflas ettirdiği tarımla ilgili bir yazıyı sürdürmek değil.
Ottan ötürü bir ülkenin yaşadığı saçma sapan bir süreci yansıtmak için...
Alt tarafı ottur çünkü!..
Büyükbaşların semirmesi, etinden, sütünden, derisinden yararlanılacak küçükbaşların açlığıyla ilgili olsa mesele...
Diyeceğim ki ota giden paraya:
“Zıkkımın kökü...”
Böylece bir yandan da çocukların cinsel gelişimine uygun olmadığı gerekçesiyle değerli mizah yazarımız Muzaffer İzgü’nün, “Zıkkımın Kökü”nün öğrencilere yasaklandığını anımsatmış olacağım.
Bu anımsatmayla ot ithalatının da ilişkisi vardır çünkü...
Ama bu kadarlık değil işte... Meselenin uluslararası boyutu söz konusu.
Küresel güçler, “Türkiye açık pazar olsun, üretmesin” istiyor; bütün düzenlemeler buna göre yapılıyor...
Bu nedenle, “Elinin körü ” diyorum ottan duruma...
“Elinin körü” yaşamın değişik alanlarında, farklı sahnelerde ortaya çıkar.
Binlerce insanımızın yaşamına mal olan, binlerce şehit ve gazi, gözü yaşlı anne, baba, kardeş ve ağabeyi ilgilendiren terör konusunda örneğin...
Şimdi iktidar akan kanı durdurmak için kolları sıvamış, ana muhalefet ona yeni bir kredi açmıştır ya...
Şimdiki “İmralı’yla yol alınıyor, terör bitecek” (keşke bitse) çıkışını irdelersek eğer...
İçeriden yaratılan hava, estirilen rüzgârlar, bu koşullarda sorunu çözmeye ne ölçüde yeter acaba?
“İyi niyet mi” dediniz!.. Uluslararası ilişkilerde böyle bir kriter yok ki!
Bundan ötürü “elinin körü” derken el âleme işaret ediyoruz mecburen...
Çünkü terör meselesi, salt Türkiye’deki taraflarla ilgili değil. Arkada başka ülkeler, küresel güçler var.
Bu güçlerin daha büyük coğrafyalardaki çıkarları için terör bir araçtır. PKK de, dün olduğu gibi bugün de gerektiğinde kullanılır.
Başta ABD olmak üzere, PKK’yi terör örgütü saymasına karşın farklı tutum izleyen İngiltere, Fransa, Almanya gibi ülkelerin hesapları nedir, soruna nasıl yaklaşıyorlar, ne istiyorlar, neyi dayatıyorlar, bu soruların da yanıtlanması gerekmez mi?
Bölgedeki diğer aktörlerin, Rusya, Çin, İran ve İsrail’in, Ermenistan, Yunanistan ve Suriye’nin PKK’yle ilgileri, bu küresel aktörlerin birbirleriyle ilişkileri önemlidir çünkü.
Türkiye’yi, sınırın dibinde, Kuzey Irak’taki PKK kamplarına sokmayan, kara operasyonuna izin vermeyen, bölgede fiilen Kürt devletini kurduran, Suriye’de iç savaş başlatan güçler, terör sorununa bugün nasıl bakıyor?
Türkiye, kendi içinde bir uzlaşma sağlasa bile bu güçler eğer PKK’yi tasfiye etme niyetinde değilse, diretirlerse ne olacak?
Güçlü bir irade sağlansaydı, Türkiye’deki iktidar, Ortadoğu ve yakın coğrafyamızda küresel güçlerle işbirliği yapmasaydı eğer, sorunların çözümü için iyimser olunabilirdi.
Öte yandan terörle iç içe girmiş, milyar dolarlara ulaşan uyuşturucu trafiği söz konusu.
PKK’nin Avrupa’ya giren uyuşturucunun yüzde 75’ini kontrol ettiği savları var.
Derin, karanlık uluslararası güçlerle boğuşacak bir irade gerekiyor, barış için...
