Bugün dünyanın özellikle de gelişmekte olan ülkelerin en büyük sorunu “aşırı doğurganlık” sonucu oluşan nüfus artışıdır.

Aşırı nüfus artışı, eğitimsizliği, işsizliği, yoksulluğu ve açlığı da birlikte getirir.

TÜİK (Türkiye İstatistik Kurumu) verilerine göre, 2001 ile 2008 arasındaki 8 yıl içinde Türkiye’de, 10 milyon 15 bin doğum, 1 milyon 550 bin ölüm olayı gerçekleşmiş.

Bu veriler Türkiye nüfusunun 8 yıl içinde toplam 8 milyon 465 bin, yılda ortalama olarak da 1 milyon 60 bin kişi arttığını kanıtlamaktadır.

Türkiye’nin 10 yıllık nüfus artışına eşit ve altında olan ülkeler:

Tablodaki sayılardan, Türkiye’nin de “ülke üreten ülkeler” arasında yer aldığı söylenebilir.

Ülkemizdeki bugünün nüfus artış hızı ile 10 yılda 1 İsveç, 1 Azerbaycan, 1 Avusturya, 2 Libya, 2 Danimarka, 2 Finlandiya ve 2 Norveç nüfusuna eşit sayıda vatandaşımız aramıza katılmaktadır.

Bu artışın, her geçen gün artan işsizliğin boyutlarını daha da artırması kaçınılmaz görünmektedir.

Birleşmiş Milletler Dünya Gıda ve Tarım Örgütü (FAO), dünyada 1 milyar insanın aç olduğunu açıklamaktadır.

Hindistan, Çin, Kongo Cumhuriyeti, Endonezya, Pakistan, Bangladeş ve Etiyopya’nın “en kötü beslenen” ülkelerin başında geldiği aktarılmaktadır.

Dünyadaki, “insan kalabalığı”, doğal dengeleri bozmuş, iklim değişikliğine ortam hazırlamıştır.

Uzmanlar, önümüzdeki 20 yıl içinde yüzde 50 oranında artacağı kaçınılmaz görünen gıda gereksinimini karşılamanın olanaksız olduğunu açıklamakta ve gıda ürünlerinde GDO’lar aracılığıyla verimin yüzde 40’lara kadar artmasının gerektiğini vurgulamaktadır.

Dünya Doğal Yaşamı Koruma Vakfı (WWF) Yaşayan Gezegen 2010 Yılı Raporu’nda dünyayı yakın gelecekte bekleyen tehlikelere karşı uyarmaktadır.

“(…). Giderek artan dünya nüfusunun gereksinimlerini karşılamak başta olmak üzere, önümüzde pek çok zorluk bulunmaktadır. Bu zorluklar; kalkınma ile doğal kaynaklara yönelik sürekli talep artışı arasındaki bağlantının koparılmasının önemini vurgular. En basit ifadeyle, daha az kaynaktan şimdiki kadar, hatta daha fazlasını elde etmek için yeni yollar bulmak zorundayız. Dünyanın kaynaklarını, kendilerini yenileme hızından daha hızlı tüketmeyi sürdürmek, bağlı olduğumuz sistemleri yok etmektir. Artık kaynakları, doğanın koşullarına ve sınırlarına göre yönetmek zorundayız.(…)”

\n\n