John Lennon demişti: “Şiddet her yerde sergilenirken sevişmek için gizlenmek zorunda kaldığımız bir dünyada yaşıyoruz.”

Otoriteyi kabullenmişlerin ülkesi Türkiye’de bizim sanatçılardan da böyle “kışkırtıcı” sözler duymaya ihtiyacımız var.

Örneğin iktidarın dizilerle de uğraşmaya başlamasını sorgulayabiliyor muyuz?

Bu dönem bana Dallas’lı darbe günlerini hatırlatıyor. Baskı altındaki insan dizilere kaçıyor. Buna bu satırların yazarı da dahil!

Dallas’taki kötü adam J.R’a kızıp televizyonu balkondan fırlatma duygusuna kapıldığım günden bu yana dizilerle aram yoktu. Bu yıl ilk kez farklı bir konuma geçtiysem sebebi ne? Ülkenin tehdit ve şiddet ortamına hapsolan bünye, dışarda olan biteni kaldıramıyor olmalı...

Senaryoların çoğu zekâ yoksunu, seyirci ile alay ediyor. Bu arada iktidar bazı dizilere taktı. Gerekçe, dizilerdeki karakterlerin kötü rol modeli olması!

RTÜK, Behzat Ç. dizisine 273 bin lira ceza kesti. Karakterler içki içip küfür ediyorlarmış.

Küfür kısmını hiç anlamadım. Küfrü gizleyen “biiiip” sesi duymuyor muyuz epeydir?

Behzat Ç. güçlü senaryosu ile fark yarattı. Ayşe Kulin’in Vali adlı kitabından uyarlanan filmde oynayan Erdal Beşikçioğlu bu dizide sıradışı komiser Behzat Ç. rolünde. Dizide polis teşkilatının kirli yüzüne parmak sokuluyor.

RTÜK nasıl bir Behzat Ç. istiyor? Eşi savcı Esra öldürüldüğüne göre artık 3 çocuk da yapamaz. Yoksa “Amirim” tövbe edip umreye mi gidecek? İçkiyi bırakıp namaza mı duracak?

***

Bizim gazetenin Çankaya Belediyesi’yle düzenlediği, Ankara Temsilcimiz Utku Çakırözer’in yönettiği aylık Cumhuriyet Söyleşileri’nin sonuncusunda Behzat Ç. rolünü oynayan Erdal Beşikçioğlu ile “Tiyatro, kadın ve şiddet” üzerine konuştuk. Şiddet sadece kadın bedenine fiziki saldırı anlamına gelmez. Şiddet ille de gücün doğrudan uygulanması değildir. RTÜK’ün diziye kestiği ceza da bir tür şiddet değil midir?

Bu çerçevede bakabilirsek, Fransız düşünür Foucault’ya yaklaşarak sadece bedenin değil, okulun, hapishanenin, hatta giderek dizilere kadar hayatın tüm alanlarının iktidarın şiddetine maruz kalabildiğini görürürüz. Ülkenin geneli tecavüz alanına dönüşür. İktidarlar başıboş kaldıklarında normlarını, kurallarını dayatarak şiddet uygular.

Sonra gün gelir, bir de bakarız, o “norm”lar “normal” olmuş. Biz de normalleşmişiz!

İster din üzerinden olsun, ister başka bir ideolojik araçla, kısıtlanmamış gücün sahibi iktidarların hepsi bireyin otoriteyi içselleştirmesini ister. Kadının edilgen olduğu ilişkide erkek, halkın suskun olduğu yerde siyasi iktidar bu baskıyı uygular.

***

Behzat Ç., Erdal Beşikçioğlu. Aydın, Ankaralı, 5 yılını Diyarbakır Devlet Tiyatrosu’nda geçirmiş, askerlik Yüksekova’da. Gençlerbirliği taraftarı. Sanatçı. Onun söyledikleriyle yazıyı noktalayalım:

“Seyirci muhafazakâr da olsa sevdiği diziyi seyreder. Tanrı ile kul arasına kimsenin giremeyeceği gibi sanatla seyircisi arasına da kimse giremez. Sanatın muhafazakârı olmaz.” Gelecek sezon daha haşin bir Behzat Ç. bekliyor bizi:

“Katilleri bulmam için her yol mubah” diyor kahramanımız, “Çünkü Türkiye Cumhuriyeti’nin savcısı öldürüldü”!..

Seninle avunacağız Amirim!