Övgüler dizdiğim ligin bu haftasına kadar en iyi futbolu oynuyor dediğim Beşiktaş şampiyona tosladı. Hem de onların tam aksine, hocasıyla ve oynadığı futboluyla haftalardır eleştiri çuvalına dönen, kaliteli kadroya rağmen kaos ortamından bir türlü kurtulamayan Fenerbahçe’den bahsediyorum. İsmail hocanın hafta içi “Biz Beşiktaş’tan daha iyiyiz” demesine saygı duyuyorum. Orta sahayı kalabalık ve pas oranı yüksek oyuncular ile rakibinden 1-2 oyuncu fazla kullanmasına da saygı duyuyorum. Beşiktaş’ın bu kadar kırılgan bir yapıda olmasını da hayretle karşılıyorum. Dün geceki futbolları önceki haftalara “İhanet” oldu. Fenerbahçe’nin dün geceki oyunu da önceki kötü haftalara “Kapak” oldu.
2 takım için maç öncesi kafamdaki en birleşen yorum “Caner - Alper’e karşı Necip - Kerim zayıf kalacak” idi. Maçın kilit tarafı da bu oldu. Ne problemmiş bu sağ bek ya. Daha 3. dakikada Alper, Necip’i geçip gol asisti yapınca olan oldu. Bilic baktı olmuyor Kerim ile Olcay’ın yerlerini değiştirince olan Olcay’a oldu. 10 kişi kaldılar Atiba sağa geçti. 75. dakikada İsmail girdi ve o da 3. sağ bek dönemini başlattı. İyi bir Caner’in neler yapabileceğini bir kez daha gördük. Sinirlerine hakim olup sahada kalabilse fazlasını da görebilirdik.
Fenerbahçe her şeyi doğru yaptı ama 2. yarı kontrollü oynamak aşkına kendi yarı alanında çok fazla pas yaptı. Bu durum Beşiktaş’a cesaret vermiş gibi görünse de arka boş alanı Emenike ile doğru kullandılar. Teknik becerisi zayıf Emenike’nin Tolga ile karşı karşıya kaldığı top doğru zamanda doğru işti. Sow ona benzer pozisyonu yakaladı ve affetmedi. İşte 2 oyuncu arasındaki fark. Kartların havada uçuştuğu, sahadaki mücadelenin ve gerilimin son dakikaya kadar sürdüğü ama tecrübenin ön plana çıktığı bir geceydi. Ve dün gecenin özeti de “ŞAMPİYONA SAYGI” oldu.