Başlık, geçen perşembe yayımlanan Akşam gazetesinin “Yaşam”’ sayfasında yer alan habere ait. 50 yıldır Amerikan ambargosu altında yaşayan Küba’da krizin tavan yaptığı 1990-95 yılları arasında gıda ve yakıt sıkıntısı çeken Kübalıların yürüyerek ortalama 5 kilo verdikleri, diyabet ve kalpten ölümlerin 1/3 oranında azaldığı anlatılıyor. Refahın az da olsa artmaya başladığı dönemde ise hızla kilo aldıkları belirtiliyor.

Yakın geçmişte elime ulaşan bir araştırmada da benzer bulgular yer alıyor. Fiziksel hareketsizliğin çocukların ebeveynlerinden 5 yıl daha az yaşamalarına neden olacağı öne sürülüyor.

ACSM (American College of Sports Medicine) ve ICSSPE (International Council of Sports Science and Physical Education) ile Nike’ın yaptırdığı araştırma; fiziksel, duygusal ve ekonomik refahın birçok ülkede birkaç jenerasyon öncesine kadar günlük yaşamın içinde yer alan fiziksel aktiviteyi hayatın günlük akışından çıkarttığını göstermiş.

Gelişmiş ülkelerde nüfusun fiziksel aktivite oranlarının dramatik biçimde düştüğü gözlemlenmiş. 1965’ten itibaren incelenen 44 yıllık verilerde Amerika’da yüzde 32.2 İngiltere’de yüzde 20.2’lik oranlarda azalma saptanmış. Düşüş oranları Brezilya’da 2002-2007 arasındaki 5 yılda yüzde 5.6, Çin’de 1991-2009 arasındaki 18 yılda yüzde 44.9’luk değerlere ulaşmış.

Önleyici herhangi bir çalışmanın yapılmaması durumunda 2030 yılı itibarıyla Amerika’da yüzde 46.3, İngiltere’de yüzde 35.1, Brezilya’da yüzde 34.1 ve Çin’de yüzde 51.1’lik oranlarda azalma yaşanacağı hesaplanmış.

Fiziksel olarak hareketsiz çocukların yüzde 30’unun obezite sorunu yaşayacağı, akademik olarak aktif akranlarına kıyasla daha başarısız olacakları, gelirlerinin daha az olmasına karşılık sağlıkları için daha fazla para harcayacakları belirlenmiş.

Birçok ölümcül hastalığa neden olan fiziksel hareketsizliğin doğrudan ve dolaylı maliyetinin her geçen gün arttığı; gelinen noktanın sağlık altyapıları, sosyal hizmetler ve ulusal ekonomiler için sürdürülebilir olmadığı belirtilmiş. Salgın bir hastalık olarak ele alınması gerektiği vurgulanmış.

Çözüm için bireylerin, toplulukların, STK’lerin, kurum ve kuruluşların çalışanlarıyla birlikte küresel boyutta hareket etmeleri önerilmiş. Çocuklara fiziksel aktiviteyi sevdirme ve yaşam boyu spor alışkanlığı kazandırmanın önemi anlatılmış. Böylece aktif yaşam tarzının sağlayacağı faydaların sonraki nesillere de aktarılacağı ifade edilmiş.

Benzer sorunları ülkemizde de yaşıyoruz. Sigara içimine yönelik yasaklar, obeziteyle mücadele, tuz kullanımının azaltılmasıyla ilgili çalışmalar ümit veren gelişmeler. Ancak küresel platformlarda yaratılan işbirliklerine katılmayınca çözümün değil sorunun bir parçası olduğumuz görüntüsünü veriyoruz.