Geçtiğimiz hafta sonu yapılan Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi (TMOK) Genel Kurulu’nda 2020 olimpiyadı adaylık sürecini sonuçlandıracak yönetim kurulu seçimleri yapıldı. Geçmiş yıl hesapları tartışılıp ibra edilirken yeni bütçe onaylandı. Uluslararası spor kamuoyu ve Uluslararası Olimpiyat Komitesi (IOC) nezdinde saygınlığı yüksek olan Prof. Dr. Uğur Erdener yeniden TMOK başkanı seçildi. Hem akademisyen, hem de sporcu kimliği açısından Erdener, adaylık sürecinde ülkemizin şansıdır. Yeni yönetim kurulunun niteliği ve hazırlık komitesi başında da başarılı bir işadamı olan Hasan Arat’ın bulunması da takımı tamamlayan önemli bir yöndür.

İstanbul 2020 için önümüzde bize rakip iki aday var. Bizce halen bir adım önde olan Tokyo ve şansı bulunmayan Madrid. Ancak bu genel kurul ve sonuçlarına, tek başına kimlerin seçildiği açısından değil, olimpiyat komitesinin önündeki zorlu süreç, komitenin Türk sporu içindeki konumu ve sahip olduğu ekonomik koşullar ile İstanbul 2020 için neler yapılması açısından da bakılması gerektiği düşüncesindeyim.

TMOK ülkemizde 19. yüzyılın sonunda 1908’de kuruldu. Koca bir yüz yılı, yani 20. yüzyılı geride bıraktı! Şimdi ise 21. yüzyılı sürüyor! Artık TMOK 21. yüzyılda ne eski anlayışlar ile ne de eski yapılanma ile hayatını devam ettiremez. Hem üye niteliği açısından hem de anlayış açısından değişmelidir. Nitekim TMOK Başkanı Erdener uzun süredir çalışılan ve son noktaya gelen tüzük değişikliği ile ilgili bir genel kurul toplanacağını da söyledi. Kendisine tavsiyemiz tüzük genel kurulunun Arjantin’de yapılacak aday şehir belirleme toplantısı tarihi olan 7 Eylül’den önce yapılmasıdır. Bu tarihten sonra yapılacak bir tüzük genel kurulu 7 Eylül’de alınacak sonuçtan çok etkilenecektir! Umalım ki TMOK’yi 21.yüzyılda taşıyacak bir “tüzük” değişikliği yapılabilir. Diğer taraftan ekonomik olarak bir değerlendirme yapmak gerekirse TMOK mali verileri bu ülkenin ekonomik gerçeklerine tamamen zıt bir görüntü sergilemektedir. TMOK sadece üç tane destekleyici firmaya sahipken 2020 için yarıştığımız Tokyo ve Madrid yani Japon ve İspanyol Milli Olimpiyat komitelerinin destekçileri ise neredeyse ülkedeki bütün büyük şirketleri kapsamaktadır. Japon Olimpiyat Komitesi’nin 2013 bütçesi 75 milyon dolar, İspanya Olimpiyat Komitesi’nin 2013 bütçesi ise 35.2 milyon dolar. TMOK’nin ise faaliyet raporlarına baktığımızda tamamlanmış olan yıla göre 31.12.2012 bilançosu aktif büyüklüğü tamı tamına 5.2 milyon dolar, 2013 bütçesi ise tahmini 6.2 milyon TL yani yaklaşık 3.4 milyon dolardır.

Faaliyet raporunda 2012 yılı bütçesinde 2020 olimpiyadı için 130 milyon TL’lik bir gelir öngörülmüşken bunun ancak 5.5 milyon TL’lik kısmı gerçekleşmiştir. Genel kurulda üyelerden kimse de “Bu niye böyle oldu?” diye bir soru sormadı. Aslında niye olmadığını hemen herkes üç aşağı beş yukarı biliyordu. Zira bu gelirlerin tahsisi ve harcanmasına ilişkin her husus tekçi ve devletçi bir yaklaşım ile yapılıyordu da o yüzden! Hemen birçok kişinin “Ama bu harcamalar ve bütçe büyüklüğü hazırlık komitesi ve devlet tarafından temin edilecek!” dediğini duyar gibiyim. Kabul. Ama söyler misiniz; mili geliri 850 milyar dolara, kişi başı milli geliri 11 bin dolara ve dış ticaret hacmi 550 milyar dolara yaklaşmış, nüfusu 75 milyon olan bir ülkenin milli olimpiyat komitesinin bilançosunun aktif büyüklüğü 5.2 milyon dolar olur mu?