Kadir Mısıroğlu gibi Türkçülüğe ve onun devrimlerine düşmanlık duyanların 6. Filo’yu kıble tuttuğuyla tarih sabit. Ama yine de Mısıroğlu’nun Yunan aşkıyla “keşke” demesi prim yapıyor olsa gerek.

Cumhuriyetimizin ilk İstanbul Belediye Başkanı Op. Dr. Emin Erkul’un 1954 itibarıyla tefrika edilmiş “Milli Mücadele Anıları”nda Büyük Taarruz öncesi bir anısı çok çarpıcıdır.
Dr. Erkul, elde çürük, çarık beş altı keşif uçağının olduğunu “yumurta akı ile çiğ patatesin sıkılmasından elde edilen bir mayi”nin “tayyarelerin kanatlarına verni(k) bulunmadığ için” sürülerek” uçurulduğunu söylemektedir. Yeğeni Ahmet Bahaddin, bu uçakların kıdemli pilotu.
Erkul, çoğunlukla tek başına bazen bir makinistle uçtuğunu görevinin de keşifle birlikte birliklere cephane yükleyen süvarilerimizin hareketini gizleyecek şaşırmalar olduğunu belirterek şöyle devam etmektedir:

Yunan kumandan
“Nihayet taarruz gününden bir veya iki gün evvel üç Yunan tayyaresiyle karşılaşan bir fedakâr çocuk. Hemen onlara saldırmaktan çekinmemiş ve ikisini düşürmüş, üçüncü düşman tayyaresi de bizimkini düşürmüş, bu suretle Yüzbaşı Bahaddin ve arkadaşı şehit olmuştur. Afyondaki Yunan kumandanı Trikopis tek başına üç düşman tayyaresine hücum etmekte tereddüt etmeyen Türk tayyareciler için muhteşem bir cenaze töreni yaptırmıştır.”
Düşmanın asiliymiş Trikopis. Keşke tüm düşmanlarımız böyle olsa... Milli Mücadele kahramanlarımızın önünde düşman komutanı bile saygı duyarken, o kahramanların Başkomutanı Atatürk’e hatta müminliğiyle bilinen M. Akif Ersoy’a bile hakaret eden Fesli Kadir Mısıroğlu “Keşke Yunan galip gelseydi” sözündeki düşmanlıklı tavrı, sadece devrimlere itirazla dini farklı ele alışıyla mı yoksa bir başka nedene mi dayanmaktadır! Zira gözü ne emperyalizmin asıl yüzü diğer devletleri görüyor ne de sıkı bir siyasal dinci olarak “keşke kefere galip gelseydi” demiyor da “Yunan galip gelseydi” diyor.
Sanki Yunanlılar Elhamdürillah Müslüman!!!
Yunan Efzun askerlerinin kırmızı ve uzun püsküllü başlığı’nın kendi başındaki fes sanarak mı böyle “keşke” diyebiliyor. Hakaret ettiği Akif’se İstiklal Marşı’nda dini hassasiyetimizi “Değmesin ma’bedimin göğsüne na-mahrem eli” diyerek mümince gösterirken emperyalizmi de ‘Medeniyet!’ dediğin tek dişi kalmış canavar” olarak tanımlamaktadır. M. Akif’in dizelerinde zuhur eden emperyalizmi karşıtlığı ile din ve millet hassasiyeti dönemin Türkçülüğünün özüydü. Mısıroğlu gibi Türkçülüğe ve onun devrimlerine düşmanlık duyanların 6. Filo’yu kıble tuttuğuyla tarih sabit. Ama yine de Mısıroğlu’nun Yunan aşkıyla “keşke” demesi prim yapıyor olsa gerek.

Ali Erbaş’ın ziyareti
Baksanıza DİB’in başındaki Ali Erbaş, makam aracıyla, cüppesiyle, basınıyla 10 Kasım’da servis edilecek “insani ziyarette” bulunuyor. “Keşke”siyle bağmsızlık savaşını kaybetmeyi tercih eden, Atatürk’e, Akif’e hakaret eden birini. Protokolde yeri olan biri Atatürk’e kayıtsız dahi olsa bu “keşke”nin bağnı nasıl kuramaz! Milli Mücadele de işgale kayıtsız hatta alkış tutan çıkarcı Türkler de vardı. Ancak organize olan İzmir rıhtımında başlarında dini önderleriyle Yunan ordusuna alkış tutan, Müslüman ahaliye eziyet edenlerse kendini Yunan addeden Rumlardı. M. Kemal Paşa, Rum çetelerin eziyetiyle başlayan çatışmalara son vermek üzere Samsun’a gönderilmişti. Pontus’u canlandırma gayretleri başlamadan bitecek, Yunanlılık aşkı da işgalin olmadığı yerlerde hiç başlamayacaktı. Hepsinin hevesleri kursaklarında kaldı...
Adalar Denizi (Ege) gün gün Yunanlılarca işgal ediliyorken biri çıkıp, “Keşke Yunan galip gelseydi” diyorsa geniş bir kitleye bu işgali hazmettirmek, duyarsız kılmak gayretinden söz edemezsek de böylesi bir durumda “keşke Yunan galip gelseydi” dili iyice kirli kalır. Bu kire dost olunmaz. Meğer ki Arnavut asıllı M. Akif’in her etnisitemizi bütünleştirdiği kahraman ırkına yüzünün gülmesi, çehresini çatmaması, celallenmemesi, için yakardığ nazlı hilal uğruna dökülecek kurban kanını damarlarda taşınmıyorsa başka! Dostluk ancak kendini Akif’in saydığı mensubiyet içinde görmemekle olur.
Yunan Generali Trikopis, Hakk’a tapan milletin” İstiklal Kahramanlarına yüksek saygı duyarken onların zaferine “keşke” diyenler dillerini kılıç sanarken belirtelim ki M. Kemal Paşa, esiri Trikopis’in teslim ettiği kılıcını teslim almayarak onurlandırmıştır. Zira bu kılıç, düşmanın olsa da daha asil ve içimizdeki kirli kılıçlar kadar zarar verici değildir. Şimdi soralım, Ahmet Bahaddin’in kemiklerini kim sızlatıyor?  

YENER ORUÇ