Tartışmaları izliyoruz. Başta genel başkan olmak üzere CHP yöneticilerinin istifa etmeyecekleri, yakında yapılacak kongrede yeniden kendilerini zoraki de olsa seçtirecekleri anlaşılmış bulunmaktadır. Ancak bu manzarayı yakın tarihimizde defalarca gördük. Bir yanda hiçbir siyasetçi Türkiye’deki Ortadoğu kültürü içinde kolay kolay koltuğundan vazgeçmiyor. Kendisi yoksa siyasetin de yok olacağına inanıyor. Aşılması çok zor bir kültür bu. Diğer yanda ise siyasi kurumlar yıpranıyor seçmenin umudu ve enerjisi boşa harcanıyor.

Son cumhurbaşkanı seçiminde muhalefet, halkımızda ya da iki on yıldır iktidarın zamanını doldurup gitmesini bekleyen muhalif kesimlerde, beklentileri o kadar yükseltti ve seçimlerin kazanılmasını garanti gördü ki seçim öncesi bakanlıklar bile paylaşılmıştı. Bu paylaşım mitinglere kadar taşındı. Tüm potansiyel üst düzey siyasetçilerin neredeyse hepsi alana sürüldü ve ciddi şekilde yıpratıldılar. Yıpranan siyasetçilerden şu an büyükşehirlerde belediye başkan adayları olmaları isteniyor ve ayrıca seçimi kazanmaları bekleniyor. Demokrasiye yürekten inanan seçmen yenilgiyi kabullendi. Bir kenara çekilerek olacakları bekliyor. Bu hesapsızlığın ve başarısızlığın sonucunun ne olacağını merak ediyor. 

Açıktır ki başarısızlık hiç kimse tarafından ve de seçmen tarafından takdir ile karşılanmaz. Neden acaba siyasetçiler bitmez ve tükenmez bir umut ve hesap ile başarısızlıklarının anlayışla karşılanacağını ve bir şey olmamış gibi yollarına devam edebileceklerini düşünmektedirler. Türkiye’de inanılmaz zeki, akıllı ve mizahsever bir gençlik yetişiyor. Bu kişiler siyasetten ve zorluklardan bıkmadan, tepkisel davranışlar ve reddetmeler geliştirmeden, siyasete kazandırılmalıdırlar. Yaşlılar üst düzeylerden çekilmelidirler artık. Gençlere güvenilmelidir. Enerji, akıl ve çağdaşlık getireceklerdir. 

Dijital dünya geleceğimizdir. Onların temsilcilerinin yolu açılmalı. Çağdaş ve modern bir siyasetin kurulmasının olasılığı bu şekilde artırılmalıdır. Bu tür yaklaşımın sadece teori olduğu düşünülmemelidir. Çoğu bilimsel buluşu insanlar 25 yaşlarına kadar yapmışlardır. Avrupa ülkelerinin bazıları başbakanlıklarını 35 yaşındaki gençlere emanet edebilmektedirler. Biz ise bu yaştakilere çocuk muamelesi yapabiliyor ve önlerini tıkıyoruz. Gençler emir altında olmamalıdırlar. Bizzat yönetmelidirler. Bırakınız yapsınlar artık.

Kısacası ciddi bir dönüşüm ve yenilenme gerçekleştirilemediği takdirde önümüzde ki yerel yönetim seçimlerinde belki de yakın tarihimizde görülmemiş bir hezimet ile karşılaşılacaktır. Muhalif seçmenin sessizliği oldubittiye getirilecek sözde değişimlere de sessiz kalacaklarının göstergesi değil tam aksine ciddi ve kesin bir ders vermenin sessiz bekleyişi şeklinde anlaşılmalıdır. Daha açıkçası büyükşehir belediye başkanlıklarını kazanma şöyle dursun hiçbir belediye başkanlığı kazanılamayacaktır. Şu anki yöneticiler siyaseti sıkıştırılmış alanlarda, seçmeni belli bir oy verme davranışa mahkûm ederek yapma alışkanlıklarından vazgeçmelidirler. Ülkemizin geleceği yapboz tahtası değildir. Büyük siyaset ve devlet adamı Bülent Ecevit’in partisinin ömrünün son döneminde ki ani ve keskin düşüşünü hatırlatmak bile istemeyiz. Bu tür bir düşüş yaşamamak için, durup düşünmeyi ve çok geç olmadan gereğini yapmayı öneriyorum.

PROF. DR. ZAFER CİRHİNLİOĞLU

SOSYOLOG