Güneydoğu’da kimi il ve ilçelerde “yerel özerklik” ilan edilmesinin ardından bu köşede “yerel özerklik” tanımının Sevr Antlaşması’nda geçtiğini dillendirmemiz bazılarını çok rahatsız etmişe benzer.
Bize yansıyan ve yansıtılan görüşler, genellikle “yerel özerkliğin” ne denli iyi ve demokratik bir yöntem olduğu, çeşitli ülkelerin de bu deneyimi kullanarak yaşadıklarına ilişkindi.
Oysa biz yerel özerkliği tartışmamıştık yazımızda...
Bir saptama yapmıştık: Yerel özerklik (mahalli muhtariyet) tanımı, Türkiye’nin Güneydoğusu için Sevr’in “Kürdistan” başlıklı 62. maddesinin ilk tümcesinde geçer. O maddeye göre, Türkiye’yi Suriye ve Irak’tan ayıracak sınırın kuzeyinde, Kürt unsurunun sayıca fazla olduğu yerlerin “yerel özerkliği” planı, İngiltere, Fransa ve İtalya’nın oluşturacağı komisyonca hazırlanacaktır.
İkinci saptamamız da bir rastlantıyı anımsatmamızdı. O rastlantı, Sevr’e göre Kürdistan’ı oluşturacak planı hazırlayacaklar arasında yer alan İngiltere’nin, Lozan ile yırtılan Sevr’den yaklaşık 100 yıl sonra saraydakinin özel istahbaratçısının Oslo’da PKK ile yaptığı gizli pazarlık toplantılarına “gözlemci” ya da “hakem” adı altında katılmasıydı.
Geçen haftaki yazımızda Sevr’in, Kürdistan’a ilişkin sonraki maddelerini ele almamıştık. Onlara da değinelim:
Sevr’e göre, “yerel özerklik” planı içindeki bölgelerdeki Kürtler, bağımsız olmak isterlerse, Türkiye, bu bölgeler üzerindeki bütün hak ve sıfatlarından vazgeçecektir. Dahası, “Kürdistan’ın Musul ilin- de kalmış kesiminde oturan” Kürtler de bu bağımsız Kürt devletine katılabileceklerdir.
Bir üçüncü saptama daha yapabiliriz artık:
Sevr’deki maddeler, bugün Irak’ın ABD tarafından işgalinden sonraki gelişmeler ile bire bir örtüşüyor: Önce Musul’un yamacında, babadan oğula hep dünya egemenlerinin işbirlikçisi olmuş bir aşiretin ağası başkanlığında, ABD mandası bir Kürt devleti kuruluyor. Ardından Türkiye’nin Irak ve Suriye sınırındaki bölgede “yerel özerklik”ler ilan ediliyor.
Aslında bu noktaya adım adım getirildiğimize ilişkin bir alıntı daha yapmakta yarar var:
Yıl 2007’ydi. Daha Oslo’da PKK ile pazarlıklar yapılmamış, ulusal ordunun yurtsever kanadı da casusluk cemaati kullanılarak tasfiye edilmemişti. Bölgede küresel egemenlerin füze kalkanına olumlu rapor veren “NATO Akil Adamlar Kurulu”nda da Türkiye temsilciliği yapan Büyükelçi Ümit Pamir, yakın gelecekte Türkiye’ye dayatılacak olan eski, ama yeni gibi algılatılan, sömürgeci ama demokratik gibi sunulan planı özetliyordu:
“Deniliyor ki, Kürt antitesi ya Kuzey Irak’ta birleşecek ya da Türkiye’de. Bu ya kavgayla olacak ya barışla. Ya sizden de alarak bir devlet kuracaklar, ama aranızda muazzam bir entegrasyon olacak ve hep size bağımlı kalacaklar. Veyahut da siz onları içinize alacaksınız ve o bölgeyi bir eyalet olarak düşüneceksiniz. İskoçya gibi.”
Her gün çocuklarının neden toprağa düştüğünü soran anne ve babalara verilecek yanıt bellidir:
Onlar, dünya sömürgenlerinin hiç vazgeçmedikleri enerji koridoru için ölüyorlar!

Liste dışı
Daha partiye üye oldukları gün, kendilerini genel başkan yardımcılığı koltuğunda bulanların çoğunluğu, yine Kılıçdaroğlu yönetimi tarafından milletvekili adayı yapıldı.
Hep CHP üyesi olarak tanınan Umut Oran ise bir kez daha liste dışı kaldı.
Tek gerekçe, ileride Kılıçdaroğlu’nun karşısına rakip olarak çıkma olasılığı olabilir mi?