“150 yıllık bir hayal gerçekleşti!” diyerek açtı Taksim Camii’ni..

Elimiz yüreğimizde bugünkü “millete seslenişi”ni beklediğimiz Sedat Peker, Taksim’e cami hayalini kimin engellediğini de açıklayacaktır inşallah!

                                                                              *

Reyiz, tarihi nereden ve niçin başlatıyor, mesela 2071’lere bile neden uzatıyor? 

Hikmetinden sual olunmuyor.

İstanbul yüzyıllardır Türklerin. 

Ama, Taksim’e cami hayalini 150 yıldır kimin engellediğini söylemiyor.

Yine de rahat bir nefes alabiliriz. 

Suçu Atatürk’e ve laikliğe yüklemediği için sevinebiliriz.

                                                                               *

Tarihi yüz elli yıl geriye sarınca 1870’lere Sultan Abülaziz ‘e denk geliyor.

Acaba engel bu aziz padişahımız mı idi ki, tarihçiler, ölümü intihar mı - cinayet mi diye hala tartışıyor.?

                                                                                *

Bu cennet topraklarda her esrarengiz ölüm zaten ya “devleti ebed müddet kılmak” içindir; ya da “devlet çarkı dönsün” diyedir. 

Suç örgütü liderimiz “Yüce Devletimiz” deyip durması boşuna değil!

                                                                                *

Bu toprakların en büyük korkusu ihanettir. Devlet katında liyakat ve ehliyetin değil en çok sadakatin aranması bundandır. 

Ziya Paşa’nın (1825-1880) izahı çok açıktır: 

“Asiyab-ı devlet’i (devlet çarkını) bir har (eşek) da olsa çevirir!” 

                                                                                 *

Şair Eşref (1846-1912) kaymakamdır. Devleti iyi bilir. Paşa’ya yanıtı yıllar sonra tek mısra ile vermiştir:

“Çevirir ama, anasının örekesine çevirir.”

Yaşasın Osmanlı Demokrasisi- Yaşasın Osmanlı fikir özgürlüğü !

                                                                                  *

Bugün “Cumhurbaşkanlığı Hükumet Sistemi, devleti anamızın örekesine çevirmiştir!” diye yazacak kimse yok. 

Devlet çarkı sadece siyasetin değil, edebiyatımızın da değişmez hakikatı

Bugünlere açılan paranteze noktayı Neyzen Tevfik (1846-1953)koymuştur:

“O kadar har (eşek) koştular ki asiyab-ı devlete (devlet çarkına)

Çiğnemekten birbirin dolab-ı devlet dönmüyor!”

                                                                                    *

Savcılık iddianamesindeki sıfatı ile “Reis Sedat Peker”in Süleyman Soylu’dan “Yüce Devleti’mizi işin içine dahil etti!” diye yakınması bundan mı acaba?

                                                                                    **

Reyiz, Kanalistanbul temelinin atılacağı müjdesini vermekle yetinmedi. İki yanına iki ayrı şehir daha inşa edileceğini ilan etti. İstanbul’u geri almaktan umut kesildi belli ki..

Yeni Türkiye’ye Yeni İstanbul. Hem de iki tane birden! 

Bu iki istanbul’a “istanbullu garantisi” de verilecektir muhakkak.

Ortalıkta kovit – movit yok iken havaalanlarına köprülere otoyollara verilen garantilerle hazinenin düştüğü hazin durumu ulaştırma bakanı Cahit Turhan şöyle açıklamıştı:

“Kütahya Zafer Havaalanı için yılda 1 milyon yolcu garantisi verilmişti. Bu sayı da 40 bin yolcuda kaldığı için, müteahhite 26 milyon Avro ödenmiştir.” (5 Aralık 2018, Sözcü)

                                                                                      *

Twitter bu konuda uyarılarla dolu:

“Hellalik istemekle iş bitmiyor. Daha, nasıl bilirdiniz? kısmı da var!”

                                                                                      *

Tabelasındaki adalet ve kalkınmadan çok ak’lığına güvenmişti. 

Ama şiirdeki gerçek çabuk tecelli etti. Kirlilikte birinciiliği kaptılar.

Politikacı lağımcı değil ki rüyası hamam olsun, yıkanınca “pambuklar” gibi ak pak olsun.

Çok risklidir hamam politikacılar için. 

Ümit Yaşar Oğuzcan’ın sadrazamın hamam safasını yazması bundandır:

Günlerden bir gün / Hamama gideceği tuttu /

Sadrazam hazretlerinin/ Bir yanında birinci veziri / Bir yanında ikinci veziri /Bir yanında üçüncü veziri/ Sonra efendime söyleyeyim

Peşkircibaşısı/ Nalıncıbaşısı/ Sabuncubaşısı (...)

Geçtiler kurnaların başına/ Sadrazam deseniz 

Kuruldu göbektaşına /

Memleketin en ünlü tellakları / Sardılar dört yanını / Bir keseleme, sürtme faslıdır başladı / (...)

Öylesine kir çıktı ki sormayın / Her biri nah parmağım gibi / Aman efendimiz bu ne kiri/ Demeye kalmadı 

Keselerin altında eriyip gitti / Koskoca sadrazam / Bütün maiyet erkanı yerinden fırladı /- Nittünüz devletliyi /Dediler tellaklara 

Tellaklar cevap verdi: - Biz yıkadık, keseledik 

Devletlinin kirden ibaret olduğunu bilemedik /Suç bizde değil / Neyleyelim/ Kir bitti Sadrazam elden gitti.