Bundan sonraki temsilleri sakın kaçırmayın. Müziğini W.A. Mozart’ın bestelediği, librettosunu Lorenzo Da Ponte’nin yazdığı, İstanbul Devlet Opera ve Balesi sanatçılarının sunduğu “Don Giovanni” operası sizi Atatürk Kültür Merkezi’ne davet ediyor. Büyük emekle sahnelenmiş. Türk Telekom Opera Salonu’ndaki sahnede bugüne dek kullanılmamış tüm olanaklar ortaya çıkmış: Döner sahne, sahne asansörleri, çok yüksek bir dekor. Sahne üstündekilerden önce arka planda çalışan görünmeyen kahramanları kutlamak istiyorum: Korrepetitörler: Figen Yiğitgil, Yuliya Bapova, Hüseyin Kaya, Aslıhan Korkmaz, Olena Şenol, Atılgan Kaptanoğlu, Simten Şenpolat. Rejisör yardımcısı: Şebnem Özsaran. Reji Asistanları: Başak Taniş, Umut Yaşar. Kondüvit (oyun sırasında sanatçıların sahneye çıkma sırasını bildiren kişi) Onur Erteman. Suflözler: Duygu Akıncı, Candan Üstünoğuz. Üst yazı uygulaması (Ki bu kez selama çıkıldığında bir kez daha rollerin açıklaması yazıldı): Sezin Düzci. Sahne müdürü ve yardımcıları: Burcu Alp, Uğur Mızrakçı, Oya Barut.

Orkestra şefi İbrahim Yazıcı’nın enerjik yorumunu ve başkemancı Samoylenko’yu da kutluyorum. Aytaç Manizade’nin sahneye koyduğu her yapıtta yarattığı yepyeni boyutlar teknolojik olanaklarla birleşmiş. Yer yer kasvetli, yer yer neşeli ortamı yansıtan dekor tasarımı Efter Tunç’a; kostüm tasarımı Serdar Başbuğ’a ve ışık tasarımı Kemal Yiğitcan’a ait. İstanbul Devlet Opera ve Balesi Korosu’nu başarılı şefimiz Volkan Akkoç yönetiyor. Alper Marangoz ise bir başka önemli olgudan, sahnedeki hareket düzeninden sorumlu. Teknik ekibin tümünü kutluyorum.

Don Giovanni (Don Juan) bestelendiği 1787’den bu yana hep başyapıt olma özelliğini korumuştur. Her çağda böylesi zengin ve çapkın, kural tanımayan tipler vardır: Kadın olsun da hangi sınıftan olursa olsun! Prömiyerde; Don Giovanni rolünde Caner Akgün o derin bariton sesiyle baştan sona Leporello rolünü başarıyla oynuyordu. N. Işık Belen’in çok iyi artikülasyonu dikkat çekiçiydi. Donna Anna rolünde Evren Ekşi’yi, Zerlina rolünde Aslı Ayan’ı alkışladık; Donna Elvira rolünde Perihan N. Artan ise bugüne dek izlediğim en başarılı rolünü sundu. Don Ottavio rolünde Ufuk Toker; Masetto rolünde Burak Kul da çok iyi idi. II Commendatore rolünde Mithat Karakelle’nin sesi biraz yorgundu. 

Bunca çaba, bunca özveriyle hazırlanmış bu prodüksüyonu mutlaka izleyin.

MAESTRO RENGİM GÖKMEN

Cemal Reşit Rey Salonu’nda cumartesi geceki konser özenle hazırlanmıştı. Duayen orkestra şefimiz Rengim Gökmen’den gençlerin öğreneceği çok şey var. İlginç bir programdı. Ünlü Azeri besteci Mirzayev’in tanımadığımız bir viyolonsel konçertosunu dinledik. Azeri müziğini hep çok sevdim. Azerbaycan’da polifoniye geçişin sürecinde kendi öz müziklerini hiç yitirmediler. Mirzayev halen Ankara Müzik ve Güzel Sanatlar Üniversitesi’nde eğitimci. Viyolonsel konçertosunda yüksek sesli dinamiklerle yumuşak, nazlı bir deyiş art arda geliyordu. Sanki büyük bir fırtınadan sonra doğaya teslim oluş gibiydi. Mistik olduğu kadar folklorikti.

Ardından Rengim Gökmen yönetimindeki orkestra Ahmed Adnan Saygun’un 3. Senfonisi’ni çaldı. Bestecinin beş senfonisinden başka orkestra için Çeşitlemeler gibi her birisi birbirinden sağlam orkestra yapıtları vardır. Onun etnomüzikoloji alanında yaptığı incelemeleri, mod-öncesi ve mod-içi müzikler üstüne yaptığı araştırmaları bugün ülkemizdeki çoksesli müzik çalışmalarının öncüsüdür. Cumhuriyetimizin 100. yılında bu yapıtın çalınması, Saygun’un Atatürk’ün evrenselliğe ulaşılabilecek nitelikte, ulusal bir Türk müziği yazılması arzusunu kendisine ilke edindiği içindir.

Rengim Gökmen, hocası Saygun’u yakından tanımış bir şef olarak, CRR Senfoni Orkestrası’nı canla başla çalıştırmıştı. Genç orkestrayı da bu yapıtın sağlam yorumuyla artık olgunluğa ulaşmış bir topluluk olarak dinledik. Rengim Gökmen’i, başkemancı Esra Gökoğlu’nu ve bütün topluluğu kutlarım. Gelecek yıl CRR programına Cemal Reşit Rey’den bir senfoni ya da bir operet alsa ne kadar yerinde olur!