Geçen cumartesi imza günü için Maltepe’deydim. Özdeyiş’le ora­da tanıştım. Annesiyle gelmişti. Biraz söyleşince Özdeyiş’in ilik nakli ameliyatı geçirdiğini öğrendim. Bayram sonrası bir de açık kalp ameliyatı ola­cakmış. Anne, elbette kaygılıydı, ancak günlük yaşamında bu mücadeleye o kadar alışmış ki, cümleler kolayca dö­küldü ağzından. Ne yalan söyleyeyim, bir an gözlerim doldu. “Sarılır mısın bana Özdeyiş” dedim. Hayatımdaki en güzel armağanlardan birini aldım. Güven, ve içtenlikle kollarını doladı boynuma, öyle­ce durduk bir süre.
Anneyle sözleştik, beni bilgilendirecek, hatta hastanede ziyaret etmeme izin verecekler Özdeyiş’i. Gün, bu duygu yoğunluğuna eşlik eden düşüncelerle geçti. İnsan elde olmadan, doğrusu bencilce, hemen kendine döner bu tür durumlarda. 12 yaşında kızım var. Sağ­lığı, neşesi, gelişimi için kaygı duyar, en iyiyi bulmak isterim. Beylik tutumla “önce sağlık” deyip, kestirip atmayaca­ğım. Kuşkusuz sağlık çok önemli! Sağlık dediğimiz nedir peki? Görece beden sağlığı yerinde olmak yetiyor mu? Nasıl bir çevrede yaşıyoruz, aldığımız soluk te­miz mi örneğin? Ve elbette çocuklarımızı ne hale getirdiğimizi düşündüm. Bizim memlekette Milli Eğitim çocukları hasta etmek için vardır, işbirlikçisi de anne, babalardır!

LGS eliyle hasta çocuklar
Sabah caddelerde hayalete dönmüş çocuklar gördüm. Hangi lisede okuya­cakları belirlenecek aynı gün, yaşamla­rının önemli dönemeci! Neden? Çünkü ülke eğitimde eşitlik sağlamıyor. Aylarca robota döndürüldü bu çocuklar, duygu­ları alındı, düşünceleri önemsenmedi, varsa yoksa sınav! Sınavı kim yapıyor peki? Milli Eğitim! Her bakanı ötekinden beter, gerici, piyasacı bir anlayışın eline, en değerli varlığımızı teslim ediyoruz sorgusuz sualsiz. Bilim yok, sanat yok, düşleri çalınmış, geleceksiz çocuklar yetişsin diye. Üstelik tamamı azgın mil­liyetçilik ve dincilikle bezenmiş eğitim sistemine elimizle atıyoruz!
Eskiden Anadolu liseleri vardı, parasız olarak iyi olanaklar sunardı gençlere. Şimdi çöktü. Orada da dinci yobazlar egemen! Diyelim çocuk Robert Koleji’nin kazandı! Neyle ödeyeceksin parasını? Özel okulların tamamı bu düzenin parça­sı! Gidin veli toplantısına, konuşulanları işitin, insanlığınızdan utanırsınız. Bir veli de öğretmene desin ki: “Çocuğumun düşünsel gelişimi nasıl, etik değerleri oluşuyor mu?” Yok.
Kindar nesil sadece imam hatiplerde yetişmez, siz bencil, duygusuz, duyarsız insan yetişsin diye, kendi elinizle ortak olursanız düzene, sonuca şaşmamak gerekir! Gözleyin çocuğunuzu, o aptal soruları yanıtlasın diye nasıl soluyor, başaramazsa nasıl kopuyor yaşamdan? Elinde telefon, yaşam sevinci çalınmış genç insanlar arasında yaşıyoruz. Be­denleri var ama hissiz, ölü çocuklar ça­ğındayız. Kim için yapıyoruz bunu peki? Kimin kararıyla?

İyi bayramlar!
Yoksul çocuklar tarikatların, cemaat­lerin elinde! Taciz, tecavüz alabildiğine her yanda! Okullara pedagog yerine yobaz dinciler salındı. Hamaset, ceha­let salgın! Zorunlu din dersiyle ırkçılık, dincilik, ayrımcılık palazlandı! Yetmedi, sahte tarih yazımıyla öfkeli, kinci insanlar yaratıldı. Yurtlarda yakıldı çocuklar, daha ne olsun? Parası olunca da kurtaramıyor kimse paçasını bu rezillikten! Tüm özel okulların ipi sarayda! Bakın okul sahipleri kimlermiş!
Aklımda Özdeyiş, iyi bayramlar sana Türkiye! Avun “herşeyçokgüzelolacak” diye!