Yazarlar Günün Köşe Yazıları Spor Konuk Yaşam Tüm Yazarlar
Philip Glass ve Adnan Çoker
Nâzım’ın “Musikide şiir, resim, heykel, mimari ve şiirde resim musiki, heykel mimari falan filan vardır. Bunun aksini iddia etmek, bilgilerimiz arasındaki diyalektik bağı görmemek demektir” sözü beni bugünlerde bir kez daha düşündürdü. Geçen hafta Selim İleri’nin “Sona Ermek” başlıklı kitabındaki müziksel anlatımı irdelemiştim. Bu kez de resim-müzik etkileşimine değiniyorum.
20. yüzyıl başında Paris, bütün sanatların birbirinden etkilendiği bir başkent haline gelmişti. Empresyonizm, ekspresyonizm, fütürizm, noklasizm, folklorizm vb. gibi akımlar her sanat dalında etkin olmuştu.
Bizim de kendi sanat disiplininin dışına çıkan dünyaca ünlü sanatçılarımız var. Örneğin İlhan Usmanbaş (1921), Adnan Çoker (1927) gibi isimler. 1989’da Adnan Bey ile müzik-resim ilişkisi üstüne bir televizyon programı yapmıştım. Çoker’e İstanbul Festivali’ndeki Philip Glass’ın 11. Senfoni’sini dinlerken rastlamış ve bu çağdaşı üstüne fikirlerini sormuştum:
¦ Philip Glass’ın müziğini ilk kez ne zaman duydunuz?
Bir Paris seyahatim sırasında, Fnac’ta 6 Mayıs 1996’da satın aldığım “Akhnaten” adlı üç perdelik bir operasıyla tanıdım Philip Glass’ı.
¦ Onu zaman içinde takip ettiniz mi?
Hayır, sürekli takip etmedim ama sonradan metamorfozlardan oluşan “Solo Piano” gibi bazı eserlerini de aldım.
¦ Glass’ın müziğindeki yineleme özelliği sizin anlatımınıza benzer bir tekniğe koşut mu?
Evet, tabii. Glass’ın müziğinin sakin ve rahat icrası sırasında aniden yükselen ritmin coşkusu sizi daldığınız sükûnetten birdenbire ayırıp, yeniden farklı şeyler düşünmenizi sağlıyor. Bir bakıma sizi uyandırıyor. Benim resmimde de siyah zemine dalıp gitmişken, ortaya çıkan renkli formlar bu etkiyi yaratıyor. Böyle bir benzerlik kurulabilir.
¦ Festivalde Philp Glass’a ısmarlanan yeni senfoninin ilk seslendirisini dinledik. Müzik sanatında yeni bir yapıtın ilk icrasına tanık olmak resim sanatında hangi evreye koşuttur?
Bir serginin ilk açılış günüyle bağdaşabilir. Çünkü her ikisinde de uzun bir hazırlık, bir yaratı süreci geçirilmiş, bir emek harcanmış ve sonunda bir sunum yapılmaktadır.
¦ Siz uzun yıllar dünya sanatı kadar Türk sanatında da resimmüzik komşuluğunu irdelediniz. En çok etkilendiğiniz bu tür benzerlikler ne zaman yaşandı?
Şu anda dünya sanatı hakkında konuşamam ama 60’lı yıllarda Akademi’de öğretim üyesiyken “Müzik Eşliğinde Resim” gösterileri düzenlemiştim. Öğrencilerime bu konuda bir perspektif açmak istemiştim.
¦ Bu konseri nasıl değerlendirdiniz?
Philip Glass’ın 11. Senfoni’sini Aya İrini gibi muhteşem bir yapı içinde dinlemek, bir nostalji yaşamama sebep oldu. Sanatçının daha da gelişmiş olan yaratma gücü beni çok mutlu etti.
Yazarın Son Yazıları Tüm Yazıları
Günün Köşe Yazıları
Video Haberler
- Asgari ücret artarsa verimlilik artar
- Yankı Bağcıoğlu'ndan Suriye uyarısı:
- CHP'li Günaydın'dan Bakan Tekin'e tepki!
- Yeni Doğan çetesi davasında çarpıcı itiraflar
- Canlı tarih müzesi Hisart 10. yılında!
- Teğmenler Yüksek Disiplin Kurulu'na sevk ediliyor
- Tarihçi Yusuf Halaçoğlu'ndan şok iddialar
- TBMM'de 'Etki Ajanlığı' düzenlemesi tartışılacak: Amaç m
- Pera Palas'ta Atatürk Müze Odası
- İmamoğlu’ndan 10 Kasım paylaşımı!
En Çok Okunan Haberler
- Emekliye iyi haber yok!
- Dönmek isteyen gençler için şartını açıkladı
- Devrim Muhafızları'ndan Suriye çıkışı
- Adnan Kale'nin ölümüne ilişkin peş peşe açıklamalar!
- İngiliz gazetesinden Esad iddiası
- 'Seküler müdür kalmadı'
- ‘Kartlar bloke edilebilir’ uyarısı!
- CHP'nin ilçe başkanından açıklama!
- Üniversite öğrencisi, trafikte öldürüldü
- İkinci elde 'Suriyeli' hareketliliği