Lübnan kökenli Fransız yazar Amin Maalouf, Arap Baharı’nın tersine dönmesi, Ortadoğu’nun yine birbirine girmesi, Doğu’dan Batı’ya göçün travmatik tablosunda yaşananlara, Trump diye bir fenomenin tarih sahnesindeki ağırlığına, dünyanın her köşesinden çaresizlik içinde sokaklarda öfke içinde hak aramak için eylem yapanlara bakarak..dünyayı, olup bitenleri son okumasında “uygarlıkların batışı” demiş..

1998’deki ilk kitabında “Ölümcül Kimlikleri” anlatmış. İkinci kitabı 2008’de “Çivisi Çıkmış Dünya”nın saptanması var. İç savaş nedeniyle ülkesinden göçen yazarın, Fransa, İspanya..prestijli ödülleri yanında dünya çapında sözü dinlenen bir yazar ve düşünür kimliği ile yine de kendini Fransız toplumuna ve devletine kabul ettirmekte zorlandığının altını çiziyor.

Kürşad Oğuz’un Habertürk’te kimileri Erdoğan’ın canlı yayınları nedeniyle kesilmiş, birden fazla kez yayımlanan söyleşisini izleyemedinizse, Türkiye’nin, dünyanın pek çok ülkesindeki insanlığın çoğunluk yaşanmışlıklarıyla örtüşen, çığlıklarını duymanızı öneririm.. Bir sonrakini yazmak için bir 10 yıl daha geçer mi, sorusuna yanıt veremiyor. Ama “batıştan sonra da yaşam vardır” saptaması ile de umut veriyor. “Dünyanın battığına inanıyorum ama yeni bir dünya kaçınılmaz olarak doğacak. Biz ikisi arasındaki safhadayız şu an. Dünün dünyasının yok olduğunu görüyoruz, yarının dünyasının ne olacağına dair de bir fikrimiz var. Şu an bizim kuşağın yaşadığını bir ayrıcalık olarak da, bir lanet olarak da görebiliriz..” diyor.

Sonuç olarak, çok daha iyi veya daha kötü olmasının, dibe vurmanın süreçlerinin..bize bağlı olduğu gerçeğinin altını çiziyor. İnsanlığı oluşturan küreselleşme, teknolojik gelişmeyi, iyi insandan, doğadan, dünyadan yana iyi yönetmekten geçtiğini söylüyor. Bugün yaşanan krizlerin nedenlerini, ne yönetenler, ne söylemler ne de kurumların saygınlıklarının kalmamasına bağlıyor. Çıktığı Araplar dünyasındaki belirleyici sonuçlar yaratmış olumsuz önceliklerden başlayarak dünya ölçeğinde son elli yılın etkin yıkıcı gelişmelerini üreten en çarpıcı gelişmelerden örneklemelere geçiyor. “Küstah, kaptanı olmayan bir gemideyiz” sonucuna varıyor.

xxx

İki muhafazakâr devrim sonrası acı çekenlerin sokaklara çıktığı günümüz dünyasında yaşananlara geçiyor. Petrolün Araplara felaket getirmesini, demokrasiden başka çıkış yolu olmamasına karşın, demokrasinin işleyiş biçimi üzerinden yaşanan sorunları, sandığa gitmenin tek başına demokrasi getirmediği gerçeğininın altını çiziyor. İnsanlığa dönük tuzakların çarpıcı gelişmelerinden sayısız örnekler veriyor..

xxx

Ülkemizin günün sıcak gündeminde ise, akşam saatlerine sarkan asgari ücret açıklamasından, Doğu Akdeniz’de kimlerin, neler istediklerine, Türkiye’nin içinde, yine tam ortasında kalakaldığı Libya iç savaşları atakları vardı.. Sabahın köründe, Putin’in Türkiye’ye gelişinin sıcak gündeminin ağırlığında, Libya’da iç savaşta, başta kalması istenen iktidarların arkasında tersine saf tutmanın sonuçlarının pazarlığının yattığı vurgulanıyordu.

Putin’in her gelişi sonrası gibi Erdoğan’ın siyaseten zorlanacağı öngörüleri yapılıyordu. Tıpkı her Trump’la görüşme, anlaşmaların ardından Suriye’de yaşanan sürpriz gelişmeler gibi, evdeki hesabın çarşıya uymaması ile yüzleşmelerden söz ediliyordu..

Asgari ücret üzerinden taraflar adına söyleneceklerin üzerine, uzmanlık alanıma giriyor olsa da tek bir söz söyleyecek havada değilim.. Haklı gerçekliklerin altının çizilmesinin bile anlamının kalmadığı günleri yaşıyoruz. Günümüz koşullarında çoğunluk, haklılık adına yapılabileceklerin ancak bir anlamı olabilir.. Demem o ki, çoğunluğun çığlıklarını duymak da yeterli değil. Çoğunluğun haklılığının bir şeyleri değiştirebildiğinin gerçekleriyle yüzleşebilmek sürecine, evresine geçişin yollarını bulmak gerekiyor..

Birbirinden çok farklı nedenlerle, çok haklı sokaklara yansıyan çığlıkların bir biçimde caydırıcı güç olmayı başarmak zorunda olacakları bir sürece geçişi başarmak zorunluluğu ortada..