Okyanuslar ortasında yitik Ezya takımadaları, her ne kadar anakaralardaki yoğun insan nüfusundan uzak olsalar da el yordamıyla buldukları istibdat rejimi, dünyadaki despotluk rejimlerinden pek farklı sayılmazdı. 

Bitania ile Mikronezya arasındaki biricik fark da Bitania’daki istibdatın dinsiz ve askeri güce dayalı; Mikronezya’dakinin ise din sömürüsü ve rahip ordusuna yaslanmasından ibaretti. 

Tanrısız Bitania’da halkın ayaklanıp despotu seçime zorladığına bakılırsa Mikronezya’daki din istibdatının halkı sersemletmekte daha başarılı olduğu ve bekasını sağlam kazığa bağladığı söylenebilirdi.

Zaten Bitania müstebiti Mukteber Sisikovski de aynı analizi yapmış olmalı ki seçimler geçinceye kadar tahtının varisi, biricik oğlu Beşteber ile ailesini, gelinin büyük babası Muktedir Makropiç’e emanet etmişti.

Mikronezya’nın Ulu Çoban’ı, başından savmak için çocuk yaşta everdiği torunu Salamura Şamarov’un peşine kocası Beşteber ve dedesi eliyle dört yapıyor diye yaptığı dört çocuğunu takıp sürüye dönmesinden ne kadar mutluydu, bilinmez.

Dünürü Mukteber’in kafileye eklediği dev kertenkele Muko’yu köye gönderip etkisiz hale getirmişti ama torunlardan kurtulmak kolay değildi. 

Bitania’dan gelen dört torun, Mikronezya’dan hiç gitmeyen diğer torunlarla buluşunca Betonit Saray çocuk parkına dönmüş, bağrış çağrış, patırtı hiç dinmiyordu.

İşte bu torun ordusundan Suhulet Hayrattar ile İdiot Şamarov çok anlaşmışlardı.

Tahmin edebileceğiniz gibi Suhulet’in damat babası Ufunet Hayrattar, İdiot’un damat dedesi de Embesil Şamarov’du.

Yaşları da tutan iki kanka, yorgunluk molasında birbirlerini daha iyi tanımaya çalışıyorlardı. 

Mikronezya doğumlu Suhulet, “Biz her yemekten önce dua ederiz” dedi.

Bitania doğumlu İdiot, dudağını büktü: “Biz etmeyiz. Aşçımız güzel yemek yapar!”