Çocukluğumuzdan bu yana elimizdedir... Dilimize Arapçadan gelmiş... Kullanılacağı yere göre sayamayacağımız çok türü, rengi, süslüsü süssüzü olan yazma, çizme benzeri işlerde kullanılan... Bir zamanlar belki üretimi az olduğundan, belki değeri içselleştirilemediğinden çokları için çok sıradandı. Bugün öğretmenler, öğrenciler, ana babalar, imza atması gereken önemli görevi, orunu olanlar için ucuzu pahalısı, yerlisi “ithal”i olan bir araç...
Kalem önemli... Kurşunu, dolması, tükenmezi var; düşünsel anlamı ve yeri düne göre çok daha önemli... Yakın zamanda pek çok özel resmi kurum için renk renk, üstü yazılı, kutulu kutusuz kurşun, tükenmez, dolmakalemler hem gönül alıcı hem maddi yükü hafif reklam aracıydı; ikişer üçer dağıtılırdı. Bir iyiliksever, “hayır” için ilkokullulara üstü yazılı birer kurşunkalem dağıtıvermiş; kazancı bol iyilikseverimiz çok olsun!
Kalem önemli, çoğumuzun dilinden de düşmez...
Gözünüzün rengini, yüzünüzün biçimini tamamlayan kalem kaşlı biri de... Kalem parmaklarınızla kalem oynatarak bilim sanat üreten, kaleme gelir sözünüz savınız varsa, kaleme kâğıda sarılan, yaşamın iyi kötü türlü durumlarını kaleme alarak kalemiyle yaşayan kalem sahibi de... Kan damlayan kalemini silah gibi kullanan, birilerini küçümseyerek her şeyle alay eden, giriştiği kalem kavgasında eleştiri görüntülü “hakareti”i köpürten bir kalem efendisi de olabilirsiniz. Önemli, yaşamsal ve değerli olan başkalarının kalem açacağı ya da kutusu olmamak...
Sabahları bilgisunarda gazetelerin ilk sayfalarında şöyle bir dolaşırım. Araanabaşlıkları, haberleri, köşeyazıları, yorumlarıyla eksik etmediğim birkaç gazeteyle başkalarında kullanılan dilden kalemlerin hangi yana oynatıldığını anlamaya çalışırım. Kırık kalem çok...
Kalem önemli, klavye de öyle...
Klavyeyi, hiç aklımızdan çıkmayan kurşunkalemle yazılmışçasına doğal, etkili kullananların yazdıklarına, anlattıklarına dayanarak yakınımızda, uzağımızda olan biteni anlamaya, anlatmaya, tartışmaya çalışıyoruz. Bir de klavyeyi ucu jiletle sivriltilmiş kurşunkalem gibi karşıtlarına acıta acıta batıran kalemşorların yazdıkları, anlattıkları var. Kopya kalemle çizdikleri güller bülbüllerle bezeli resimler, salt kendileri için önemli...
Klavye önemli... Bir yanda eline kalem değenlerin kullandığı her birimizi yakından ilgilendireni araştırarak, bilgisi deneyimini yansıtarak yazan ve tartışanların kullandığı... Öte yanda eline kalem değmeden klavyeye doğan, ekrana at gözlüğüyle bakanların fink attığı sosyal medya var. Sosyal medyada diline, klavyesine, bir başka deyişle kalemine sahip olan, düşüncesini özgürce yansıtanlara sözümüz yok... Sosyal medyanın nasıl kullanıldığına, nelere yol açtığına can yakıcı örnekler TV’lerin gündüz izlencelerinde... Abeceyi öğrenecek kadar okul yüzü gören, çocuk yaşta ana olan... Arkadaş yardımıyla sosyal medyada “fenomen”lere karışan kızımızın eline kalemin her türü yakışırdı; ama o, terk ettiği çocuğunun elindeki kalemi kırdığının ayrımında bile değil...
Gazetelerde, TV’lerde, sanal dünyada kalem oynatan abiler ablalar...
Bugünün çocukları kalemle eğitimin ilk basamağında tanışır... Çoğu okula başlamadan oyunlar, oyuncaklar, reklam vb. aracığıyla kalem oynatabiliyor. Kimi de kalemden önce oyunlar, oyuncaklar, reklam vb. aracığıyla klavye kullanıyor. Ancak bugünün MEB’si bugünün klavye kullanan çocuklarını “ÇEDES”lerle, “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” gibi sistemsilerle evrensel-ulusal değerlerden uzaklaştırmaya çalışıyor.
Ey eli kalem tutan abiler ablalar...
Kalem, laik eğitimin simgesi... Kırılıyor...
