Geçen haftaki yazımda Şampiyonlar Ligi’nde Manchester City-Bayern Münih maçı izlenimlerimi aktarmıştım. Manchester’in Mavilerinden sonra sıra şimdi Kırmızılarında; Manchester United’da. Avrupa Ligi’nde Sevilla ile yaptığı ve şu 84. dakikaya kadar 2-0 önde götürdüğü ve sonra kendi kalesine attığı 2 golle 2-2 bitirdiği maçta. O eski şaşaalı yıllardan sonra nereden nereye. Alex Ferguson’lu o görkemli yıllardan ardından Şampiyonlar Ligi’nin gediklisi Man U’yu artık Avrupa Ligi’nde izlemek bile şaşırtıcı. Dahası hiçbir büyük takım 84. dakikaya kadar 2-0 önde götürdüğü maçı hem de kendi kalesine attığı gollerle 2-2’ye getirmez. Aslında Man U yeniden yapılanma içinde ve iyi yolda. Ama henüz oturmuş, olgunlaşmış bir takım değil. Hep söylediğim şey; gol yememek için savunmaya çekilen takımlar ancak tesadüfi olarak istediğini elde edebilir. İlla ki top ona çarpar buna çarpar kaleye girer. Rakibi kendi kale önünden uzaklaştıracak bir oyun kurmak savunmanın ilk şartı. Bunu da ayağı iyi top yapan oyuncularla, uyumlu ve hızlı bir savunmayla yapmak mümkün. Yani öyle tekniği zayıf savunmacıları sahaya doldurarak değil.

EŞSİZ UNITED

Old Trafford’dan izlenimlere gelince. Bir kere United çok köklü bir kulüp. Bunu hemen anlıyorsunuz. Her şey son derece organize. Taraftarlar City’ye göre çok daha aktif. Ve tribünde yeni dostlar edindik, ben de yeni okurlar kazandım. Daha da önemlisi Man U’nun lige ambargo koyduğu, hakemlerin bile onlardan çekindiği “Man U ve diğerleri” pozisyonundan sonra bana çok daha sempatik geldiler. Man U kiminle oynarsa o takımı tuttuğum o yılların gerginliğini atmak da bana çok iyi geldi doğrusu.

BİZİM GERÇEKLERİMİZ

Ama en önemlisi futbolun özgürce oynandığı, kurumların işlediği bir ortamda bulunmak. Taraftarların futbolun ve kulüplerin yönetimlerine karşı denetim ve denge mekanizmalarını özgürce örgütlü işletebildiğini hissetmek. Ve tabi maça gitmenin, statta futbol izlemenin eğlenceli olduğunu görmek, bunu yaşamak ilginç geldi bana. İyi geldi diyemiyorum çünkü bizim ancak çok köklü değişikliklerle çözülebilecek o kadar derin sıkıntılarımız var ki. Hele depremin ve geçim sıkıntılarının ağır yükü altındaki bir ülkedenseniz. Nereye giderseniz gidin o ağır yük hep sırtınızda. “İyi” olmak ne mümkün.