ODTÜ Amatör Tiyatro Şenliği, 1964 yılından bu yana bahar aylarında yapılıyor. Zaman zaman engellere takılarak... Siyasal iklim ODTÜ yönetimini ve yerleşkeyi olumsuz yönde etkiler çünkü. Derslere ara verildiği 12 Mart döneminde ya da 12 Eylül darbesinin getirdiği sıkı önlemler aşamasında yapılmayan şenlik, 2020 yılında da pandemi öne sürülerek düzenlenmedi. Bu arada Mimarlık Amfisi’nin ODTÜ öğrencilerinin kotardığı kültür-sanat şenlikleri için kullanılmayacağı açıklandı.
ODTÜ oyuncuları 2021’de internet üstünden “online” düzeninde bir şenliğe imza attılar. Benden Shakespeare üstüne bir söyleşi istemişlerdi. Bugüne dek yaptığım onlarca canlı söyleşide böylesine eğlendiğimi anımsamıyorum. Çeşitli yaşlardaki birçok eski öğrencimin izlenceye farklı noktalardan bağlanarak benimle teknoloji aracılığıyla buluşmaları sonucunda “söyleşi”, yer yer “muhabbet”e de dönüşmüştü.
ŞENLİK ’22 CANLI OLARAK YAPILDI
Şenlik ’22 ise 22 Mayıs–5 Haziran arasında canlı olarak yapıldı. Gençler o çok sevdikleri tiyatro uzamları olan Mimarlık Amfisi’ne kavuşmuşlardı. Müzikten tiyatroya birçok öğrenci etkinliğine sahne olan Mimarlık Amfisi’nin, kültür işlerinden alınıp mimarlık fakültesine bağlanması karşısındaki tepki öğrenciler tarafından geçen kasım ayında düzenlenen Amfi Şenliği ile sesini duyurmuş ve amfi yeniden öğrenci etkinliklerine açılmıştı. (Bkz. Google, Mimarlık Amfisi-Amfi Şenliği)
Yılların değerli birikimi Mimarlık Amfisi’ne sıradan bir derslik/konferans uzamı olmanın çok ötesine geçen tarihsel bir sanat uzamı kimliği kazandırmıştır. Yıldız Kenter, Güngör Dilmen’in tek kişilik “Ben Anadolu” oyununu yüzlerce ODTÜ öğrencisine İngilizce olarak oynadığında, coşkuyla ayağa fırlayan gençlerin tükenmek bilmeyen alkışları karşısında öyle etkilenmişti ki “Oyunu şu anda bir kez daha oynayabilirim” deyivermişti. Klişe sözlere her zaman alaycı tepkiler veren Can Yücel, öğrencilerle sohbet ederken aradaki dostluk ilişkisini sevecenlikle korumuştu. Sevgi Soysal, erken ölümünden kısa bir süre önce, bu uzamda benim yaşamım boyunca dinlediğim en nitelikli söyleşiyi sunmuştu.
YILLARIN UNUTTURAMADIĞI ŞENLİK YAPIMLARI
Mimarlık Amfisi şenlikler boyunca pek çok unutulmaz oyuna sahne oldu. İlk aklıma gelenler, 1970’lerde DTCF Tiyatro Bölümü’nün Sedat Veyis Örnek’ten Yeşim Dorman tarafından uyarlanan, Ayşe Selen’in yıldızlaştığı “Ölüm Doğum Evlenme” yapımı, AST genç kadrosunun -şimdi Yeditepe Üniversitesi Tiyatro Bölümü başkanı olan- Metin Balay’ın yönettiği ve Uğur Polat, Altan Erkekli, Serap Eyüboğlu ile birlikte oynadığı, Nâzım Hikmet oyunu “Kafatası”, Boğaziçi Oyuncuları’nın Brecht’in “Üç Kuruşluk Operası”na getirdiği olağanüstü yorum... Ve izlediğim birçok ODTÜ yapımından örnekler: Devlet Tiyatroları sanatçısı Erdal Küçükkömürcü’nün incelikli dokunuşlarla sahneye getirdiği, Shakespeare romansı “Kış Masalı”, Yücel Çelikler’in yönettiği “Yunanlı Bir Kız Aranıyor”, Bülent Acar’ın sahnelediği “Godot’yu Beklerken” ve “Bir Yaz Gecesi Rüyası”, daha sonra gelen gençlerin, müziğiyle, dekoruyla, dramaturjisiyle kotarıp parlattığı özgün çalışmalardan “Pervaneler”, “Troilus ve Kressida”, “Yaşlı Kadının Ziyareti”...
Şenlik ’22, bir bölümü üniversite tiyatrosu olan yaklaşık yirmi amatör topluluğa ev sahipliği etti. ODTÜ Oyuncuları iki oyunla sahnedeydi: Alfred Jarry’den “Kral Übü” ve J. M. Barrie’den “Wendy ve Peter Pan”. Amfinin önündeki alanda açık havada yaptığım “uyumsuz tiyatro”ya ilişkin söyleşi de keyifli geçti. Ne yazık ki Beliz Güçbilmez’in “Tiyatro Makinesi Nedir: Ne İşe Yarar? Nasıl Kullanılır?”, Kayhan Berkin’in “Tiyatro Metni Olmayan Bir Malzemeyi Sahneye Uyarlamak” ve Hakan Emre Ünal’ın “Sayfadan Sahneye: Dramatik Yapı ve Anlatı İlişkisi Üstüne” başlıklı konuşmalarını izleyemedim. On beş günlük yoğun bir program içeren şenlik gücümü aşıyordu.
Teşekkürler, sevgili gençler.
