Bitania’daki seçimlere bir hafta kala, müstebit Mukteber Sisikovski’nin istibdat tahtından güzellikle ya da zorla indirileceği kesinlik kazanmıştı. Ortalık toz duman, yandaşlar bavul toplarken muhalifler dişlerini biliyorlardı. 

Sisikovski, oğul tayfasını emanet ettiği despot makamdaşı Muktedir Makropiç’in Betonit Saray’ına gizli bir ziyaret gerçekleştirdi. 

İki dünürün kilitli kapılar ardında yaptıkları baş başa görüşmede, Bitania’daki seçim sonuçlarını Sisikovski lehine değiştirmesi için Ezya arşipelinin büyük despotundan, yani Makronezya müstebiti Valdemir Potin’den yardım istemeye karar verildi. 

Ayıboğan makamdaşla hemen iletişim kuruldu ve talep kabul görünce rahatlayan Bitania müstebiti, Muktedir Makropiç’in karşısında olduğunu unutup bir puro yaktı. Yetmedi, yanına bir de konyak istedi.

Mikronezya’nın düşmez kalkmaz müstebiti Muktedir, kötü alışkanlıklarından dolayı dünürüne zaten içerliyordu. Fırsat bu fırsat deyip daldı: 

“Bak Mukteber efendi, tahtını Potin sayesinde kurtardın. Çünkü senin tahtın giderse bizimkiler de sallanır. Ama bundan böyle kendine çeki düzen ver. Alkolü, tütünü, kumarı bırak. Sürüne günah yarat ki sağdığın sevap olsun. İmanlı sürü güdülür, imansız sürü güdülemez” dedi.

Bitan müstebit Mukteber, bu akılcı akla ister istemez hak ve bir öneriyle karşılık verdi: “Alkolü de tütünü de kumarı da bırakıyorum. Ama bir şartla. Madem önayak oldun, bu gece birlikte yiyip içelim, son olsun!”

Kimse bilmezdi ama Ulu Çoban Makropiç zaten gizli gizli bira içerdi. Kabul etti. 

Akşam sofra donatıldı, Yutania’dan ithal nefis bir kavun kesildi, Makronezya’dan ithal boğma votka açıldı, yanına Germania’dan keçi peyniri konuldu. Ziyafet başladı.

Bittiğinde iki müstebit de çakırkeyifti. Birbirlerine sarılmaya doyamadıkları veda seansında, Mukteber Sisikovski sağa sola kayan ağzını toplamaya çalışarak: “Sooon gicemde benyi yannız bırakmadın ya, büyüksün Muktim, büyük... Artıkım sana söz, ne alkohol, ne düdün dutmayacağım!” dedi

Mikronezya’nın Ulu Çoban’ı, Tanrı Ol’un yeryüzündeki gölgesi Muktedir Makropiç, mübarek işaret parmağını kaldırıp sağa sola sallayarak konuştu: “Kumarı hemmen bırak düğnürüm. Dütünü de bırak. Ama votka için acele etme. Şu kavun mevsimi geçiversin...”