TSYD Sporun Zirvesi Semineri’nin konuklarından biri de Türkiye Milli Olimpiyat Komitesi Başkanı Togay Bayatlı’ydı. 2008 Pekin Olimpiyat Oyunları’nı değerlendirdi spordan sorumlu Devlet Bakanı Murat Başesgioğlu ile birlikte. Türkiye’nin Pekin’deki performansı için “başarı” ya da “başarısızlık” gibi somut kavramlar kullanmadı. Onun söylemek istediği şey farklıydı biraz.

Kaliteli yönetici eksikliğine dikkat çekti. Yabancı dil bilmeyen federasyon başkanlarının, çağa ayak uyduramayan antrenörlerin ve onların yönlendirdiği sporcuların ancak şanslarının yardımı ile bir yerlere gelebileceğini söylüyordu TMOK’un başkanı. Gözleriyle görmüştü olimpiyatlarda serbestçi Mehmet Özal’ın kedisini minderin dışına iten Litvanyalı rakibinin oyununa gelişini. Özal, eski kurallara göre kaçak güreşen rakibini oyuna getireceğine itirazla tüketmişti kısacık süreyi. Oysa deneyimli güreşçi de onun antrenörü de, o kafilenin başkanı da eğer yenilenen kuralları bilse belki Türkiye bir madalya daha kazanacaktı 2008 olimpiyatında...

Peki ya barajı geçip olimpiyat vizesi aldığı halde iki kulaç fazla atamayan yüzücülerimiz için ne düşünüyordu Togay Bayatlı? Yılların spor adamı, biliyordu ki oraya kadar yüzüp gelen gençlerimiz iki kulaç fazladan atabilseler kürsüye çıkamasalar da finallerin değişilmez isimleri olacaklardı. İki kulaç deyip geçmeyin, iyi bir çıkış ve iyi bir dönüş belki Türkiye’nin pisinlerdeki makus talihini yenmeye yetecekti. Ama o çıkışı ve dönüşü öğretecek donanımlı, akademisyen antrenör var mıydı Türkiye’de...

Evet Türk sporunun temel sorunu her ne kadar tesis, yatırım, organizasyon olarak gözükse de bir iki ufak rötuş bile hak edilen başarıyı getirir. Nasıl mı?

Kuralları biraz öğrenelim yeter..Çünkü ülkece potansiyelimiz var...