Cumhuriyet’in bugünkü spor sayfasında “Hiçbirimiz masum değiliz” başlıklı bir yazı var. Futbolun “çirkin” aktörlerini eleştiren bir yorum. Yazar, F.Bahçe - G.Saray derbisinde geren kişi ve kurumları eleştiriyor özetle. Volkan’ı, Sabri’yi, Melo’yu, Caner’i, Riera’yı. Gazete baskıya girdiği anda ise İstanbul’un Edirnekapı semtinde genç bir adam bıçaklanıyor. Üzerinde G.Saray forması bulunan 2 kişi, üstgeçitte kıstırdıkları F.Bahçe eşofmanlı 19 yaşındaki Burak Yıldırım’ın kalbine saplıyor bıçağı. Oracıkta hayatını kaybediyor. Evet, cinayetin, vahşetin, ahlaksızlığın üst noktası bu olay. Lanet olsun sizin taraftarlığınıza da renk aşkınıza da. Bu kulüpler siz adam öldüresiniz diye mi kuruldu 1900’lü yıllarda!

Sözün bittiği yerdeyiz. Bıçağı sallayanlar suçlu; hemen bulunup zindanın en karanlık noktasına atılmalılar. Peki, katil ya da katilleri o bıçağı kullanmaya yönlendirenlere ne diyeceğiz? Kimler mi? Biliyorsunuz aslında. Her gün gazetelere çıkıp ortalığı geren koca koca başkanlar, yöneticiler, futbolcular, hatta ulusal takım kaptanları, futbol yorumcuları, taraftarlık kayığına binen medya. Hepimiz suçluyuz. Kimsenin “Ben masumum” diyemeyeceği bir coğrafyadayız. Ve yasa yapıcılar, sizler de suçlusunuz. Ve hatta işi biraz daha ileri götüreyim, maç otobüsünde üzerinden 12 tane döner bıçağı çıkan ve bıçakların üzerinde “parmak izi” bulunan taraftarı ertesi gün serbest bırakan savcımız da bir düşünsün, ben 19 yaşındaki Burak’ın katledilişinin neresindeyim diye. Geçen yıl bu zamanlar, “Tanrının sevdiği kullarmışız ki cami avlularında toplanmıyoruz” demiştik. Bu yıl, geçen seneki kadar şanslı olamadık. Sözün bittiği yerdeyiz.