Yutan ordusunun iki amfibik gemi dolusu askerle yaptığı korsan çıkarma, ada sahillerinde düşman bekleyen hasımları için tam bir hezimetle sonuçlanmıştı. Mikron ordusu, uğradığı ağır kayıplara rağmen, yine de ucuz kurtulmuş sayılırdı. Düşman Yutanlar, savaş resmen ilan edilmediği için kazandıkları zaferi Mikronezya’yı işgale dönüştürmemiş, geldikleri gibi gitmişlerdi.
Şimdi yaraları sarmak zamanıydı. Olanları öğrenen Muktedir Makropiç başmüstebit üniformasını kuşanmış, bozguna uğrayan orduya moral vermeye geliyordu.
Göz kamaştıran üniformanın bizatihi terzisi ve Mikron ordu komutanı Tak Şak Dikerim; perişan haldeki askerlerini toplayıp zatı şahanelerinin gelişine hazırladı:
“Başmüstebit Ulu Çoban’ımız, size üç soru soracak. İlk sorusu, kaç yıllık askersiniz olacak. İki buçuk yıldır diyeceksiniz. İkinci sorusu, kaç yaşındasınız olacak. Yirmi beş yaşındayım diyeceksiniz. Üçüncü sorusu, sivillik mi daha iyi, askerlik mi olacak. Hep bir ağızdan, ikisi de diye bağıracaksınız. Anlaşıldı mı?”
Yenilginin zaten ezip büzdüğü Mikron askerler, hançerelerindeki son güçle, “Anlaşıldı komutanım!” diye haykırdılar.
Başmüstebit Muktedir Makropiç, garnizona altın yaldızlı üniformasıyla bir güneş gibi girdi. Hazıroldaki askerlere beklenen soruları ama beklenmeyen sırada sormaya başladı. “Kaç yaşındasınız asker yoldaşlar?”
Mikron askercikler bir ağızdan bağırdı: “İki buçuk!”
Başmüstebit şaşırmıştı.
“Peki kaç yıldır ordudasınız?”
“Yirmi beeeş!”
Ulu Çoban’ın ışıl ışıl üniforması karardı, gözleri şimşekler çaktı ve “Beni alaya mı alıyorsunuz yoksa salak mı sanıyorsunuz?” diye kükredi.
Tekmil ordu haykırdı: “İkisi deee.”
