Cenneti yemyeşil ormanlar, pırıl pırıl kaynaklar, rengârenk kuşlarla anlatıp yeryüzünde orman görünce yakıp yıkarak betonlamak, kaynak bulunca pisletip kokutmak ve kuş görünce vurmak, Türklere ve Kürtlere özgü bir cehennem sevdası mıdır, yoksa Orta Asyalı, Ortadoğulu bir çöl insanlığının DNA kalıntısı mı, asla çözemedim.

Geçen hafta ABD’nin Virginia eyaletini sallayan deprem anını televizyonda seyrettim, polis binalardan fırlayan insanları, “Parka gidin!” diye yönlendiriyordu. Düşündüm ki, depremini bekleyen İstanbul’un merkezinde park bırakılmadı. Nerede bir ağaçlık görseler, hemen parselleyip gökdelen dikiyorlar. Taksim Gezi’deki yegâne ağaçlık alana da ortasına cami yapabilmek için, Osmanlı taklidi bir kışla konduracaklar! İstanbul böyle de başka kentler farklı mı?

Buyrun, Ankara’da hazırlanan kıyımı, çevreci bir dernek başkanının kaleminden okuyun:

***

“Orman Genel Müdürlüğü (OGM) Gazi Yerleşkesi 1950’li yıllardan günümüze uzanan süreçte oluşturuldu. Yerleşke, yönetim ve hizmet binalarının yanı sıra; çeşitli ağaç ve ağaççık türlerinin yer aldığı güzel parklar ve ağaçlık alanlar kapsamaktadır.

Gazi Yerleşkesi, Atatürk Orman Çiftliği (AOÇ) sınırları içindedir. Ankara Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kurulu’nun 2.6.1992 tarih ve 2436 sayılı kararıyla ‘Doğal ve Tarihi Sit’ olarak tescillenmiş, 7.5.1998 tarih ve 5742 sayılı kararla ‘1. Derece Doğal ve Tarihi Sit’ ilan edilmiştir.

Orman Genel Müdürlüğü, 1. derece doğal ve tarihi sit olan yerleşke için Koruma Amaçlı İmar Planı yaptırılması gerekçesiyle bir çalışma başlattı. TMMOB’nin yapılan çalışmanın hukuka uygun olmadığını ortaya koyması sonucunda, plan yapımını Ankara Büyükşehir Belediyesi üstlendi. 29 Nisan 2011 tarihinde belediyede yapılan Koruma Amaçlı İmar Planı bilgilendirme toplantısı da yasa ve yönetmeliğe uygun olmadığından toplantıya katılan 15 kişi tarafından tutanak düzenlendi. İlgili belediye uyarıları dikkate almadığı gibi hukuksuzluğu görmezden gelerek planı yaptırdı. Planın askı süresinde TMMOB Şehir ve Bölge Plancıları Odası itirazda bulundular.

OGM’nin başvurusu üzerine 1. Derece Doğal ve Tarihi Sit olan yerleşke, 10.8.2011 tarihinde Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Bölge Kurulu kararıyla ‘3. Derece Doğal ve Tarihi Sit’ konumuna indirgendi. Böylelikle yerleşkeyi yapılaşmaya açmak için \t\tbütün engeller kaldırıldı, kolaylıklar sağlandı. OGM yetkilisi, birim sorumlularını toplayıp ‘bayramdan sonra taşınacak biçimde hazırlığınızı yapın’ emrini verdi.

***

Binlerce ormancı çalışanın bulunduğu, ormancılığın tarihini, birikimini ve belleğini yok edecek bu yaşamsal karar, nasıl olup da birkaç yetkili tarafından alınabilir? Yerleşkeyi boşaltın emri verenler, nereye taşınılacağını bile söyleyememektedirler. Türkiye’nin en eski herbaryum*larından birisi olan Araştırma Herbaryumu, basım ünitesini, laboratuvarları, kitaplıkları, ağaçlandırma alanı ve tescil edilmiş 3 adet anıt ağacı gözden çıkaranlar; bu sorumluluğun altından \t\tnasıl kalkacak, meslektaşlarının ve halkın yüzüne nasıl bakacaklar?

Şeffaf olacağız, sivil toplumun görüşlerini alacağız söyleminin açılımı bu mudur? ‘Devlet ormancılığından millet ormancılığına geçiyoruz’ söylemi; yılların emeği, alın teri, toplumun ortak varlığı olan değerleri dağıtmak anlamına mı gelir? 1937’de devlet orman işletmeciliğine geçişte ilk olarak kurulan Karabük Orman İşletmesi alanının TOKİ’ye devriyle başlatılan süreç; günümüzde Orman Genel Müdürlüğü’nü de ‘arsa ofisi’ konumuna getirmiş bulunmaktadır.

Bozkır yeşertilerek başkent Ankara’nın en önemli yeşil alanlarından birisi durumuna getirilen Gazi Yerleşkesi, başkent halkı ve orman çalışanları hiçe sayılarak yok edilemez. Yok edilişine seyirci kalınamaz, kalmayacağız.”

Ahmet Demirtaş

Kırsal Çevre Yönetim Kurulu Başkanı

‘G’ NOKTASI

2009 yerel seçimlerine bir yıl kala, AKP’li Beyoğlu Belediyesi’nin keyfi uygulamalarından şikâyet eden esnaf dostlarımı, bıkmadan, usanmadan uyarmaya çalıştım: “Sizin işyeriniz, ekmek tekneniz Beyoğlu. Ama hiçbiriniz Beyoğlu seçim bölgesine kayıtlı değilsiniz ve burada oy vermiyorsunuz. Eğer belediyenin uygulamaları hakkında söz sahibi olmak istiyorsanız, Beyoğlu’nda ikamet etmek ve oy vermek zorundasınız. Bu dediğimi yapmazsanız, bugün başınıza gelenler, yarın başınıza geleceklerin yanında hiç kalacak!”

Beni sevdiklerinden hak verir gibi nezaketen dinleyen Beyoğlu esnafı, elbette ki sözüme kulak asmadı.

Bugün, AKP’li belediyeler Asmalımescit’ten Cihangir’e, Fatih’ten Sultanahmet’e, işgaliye vergisini ödedikleri kaldırımlardan masalarını kaldırdı diye ağlıyor ve tabii ki sinek avlıyorlar.

Oysa CHP’li belediyeler, salt esnaf değil, hepimiz için cehennemin ortasında birer özgürlük vahası.

Sanırım artık, ne demek istediğim anlaşılmıştır.

“Ormanlar, halklardan önce vardı. Halkları çöller izledi.”

F.R. CHATEAUBRIAND