Elit sporda hiç değişmeyen bir kural vardır: Sahaya çıkan her takım, her sporcu, her teknik adam kazanmak için oynar. Ama her maçı kazanan takım, her yarıştan birinci çıkan sporcu görülmemiştir. En iyiler, en büyük favoriler bile kaybedebilir. Gerçek sporcu, her zaman kazanmak için plan yaparken kaybetmeye de hazır olmanın başarının anahtarı olduğunu iyi bilir.
Bu köşede sıkça vurgulamaya çalıştığım gibi, bizim toplumumuzda spor yapan, spor eğitimi alan gençlerin nüfusa oranı pek çok dünya ülkesinin gerisinde. Biz, sahalarda ter dökmekten ziyade tribünlerde veya ekran başında izlemeye koşullandırılmış, seyreden, konuşan, taraftarlık üzerinden birbirimizi kızdırmaya bayılan, ama ne yazık ki “elit spor”un ne olduğunu zaman zaman unutan bir milletiz. Bu nedenle kaybetme eğitiminden de mahrum kalmışız. Kaybettiğimiz gün tarifsiz kederlere bürünüp, ille de bir suçlu arama alışkanlığından kurtulamıyoruz. Bu suçlu çoğu zaman hakem, bazen yanlış kadroyla sahaya çıkan antrenör, bazen de maçı yanlış saatte oynatan federasyon oluyor. Hava şartlarına beddua okuyanımız bile var!
DÜNYANIN SONU!
Kaybetmesini bilmeyen kazanamaz. Bunu toplumun sporsever insanlarına anlatıp öğretecek olan medyadır. Hafızanızı şöyle bir yoklayın; son on yıl içinde gazetelerde kaç defa “Asrın maçı” başlığı gördünüz? Belki de her yıl 2-3 kere! Bu ne bitmez yüzyılmış böyle... Medya olayları abartmanın kendisine tiraj ve reyting olarak döneceği fikrinden hareketle gerilimi sistematik bir biçimde tırmandırıyor. Suni gündemler, içi boş çekişmeler yaratılıyor. Kaybetmek büyük facia haline getiriliyor, adeta dünyanın sonu! Sonuçta, hepimiz bu anlamsız gerilimin altında kalıp, körüklenen şiddetin kurbanları oluyoruz.
DİRENENLER VAR
Dünya sporunda her zaman en ciddi referans kaynaklarından biri olarak kabul edilen Fransız gazetesi L’Equipe, sayfalarına koyduğu her haberi en az üç farklı kaynaktan teyit ettirmesiyle bilinir. Onlar için haberi herkesten önce duyurmaktan çok, bütün ayrıntıları ve en doğrusuyla okuyucuya ulaştırmak önemlidir. Bizde de bu prensiplere bağlı, uluslararası normlarda gazetecilik yapmaya çalışan saygın ağabeylerimiz vardı eskiden... Birer birer aramızdan ayrılıyorlar, sayıları azalıyor. Ortama ayak uyduramayanlar köşelerine çekildi. Çoğu, dünya görüşleri nedeniyle kapı dışarı edildiler. Hâlâ direnenler de var. Dijital yeni medyada seslerini duyurmak ve sporda doğru haberciliğin, en önemli eğitim araçlarından biri olduğunu göstermek için emek veriyorlar. Hepsini saygıyla selamlıyor, bu yolda yürümeye niyetli gençlere kolaylıklar diliyorum.
