Aşk yaz, bir boşluk bırak... Biliyorum “gül alıp satmanın zamanı değil”, hem Seyhan Erözçelik de gitmeden söylemişti: “Gülleri de eskittik” diye. Günleri de eskittik ve yine dünyaya onunla, onun için geldiğimiz aşka yazıldık. Elsa Triolet’nin bir romanının adıydı Veresiye Güller (Roses a Credit), şimdi ‘güllerin günü’ var. O gün ödenmiş ve satın alınmış güllerden geçilmeyecek ortalık. Kokusuz muymuş yeni ve uzak güller? Ne gam! Biz de gül sözcüğünü koklarız olur biter! Üstüne de şöyle derin bir nefes çektik mi ‘güllerin günü’, ‘yılların gülü’ne dönüşür: “Gül alırlar gül satarlar/ gülden terazi tutarlar/gülü gül ile tartarlar/çarşı pazarı güldür gül.”

Aşk yaz, bir boşluk bırak... Ayrılığın da aşka dahil olduğu şair sözüdür, öyle olunca da doğru-yanlış terazisinde değil, gül terazisinde tartılır. Gülden ağır olmasın diye kendini alttan alır söz, gülün gölgesinde kalır. Hisarlı Ahmet’ten alınma bir Kütahya türküsü var, “Ben kendimi gülün dibinde buldum/sevda bir düşümüş kendime yordum” sözleriyle insanın içini okşar, sona doğru “Dünya dedikleri bir gölgeliktir” dizesiyle de perişan eder. O zaman işte ayrılığın, aşkın gölgesi olduğu anlaşılır. Hem aşkı hem de kendisini sakınmak için insan aşk yazar, bir boşluk bırakır. Boşluk aşkın kaçıncı katıdır? Masallarda, söylencelerde, kutsal metinlerde her şey en çok yedi katlıdır. Yerin altı da göğün üstü de. Boşluk yedinci katımızdır.

Aşk yaz, bir boşluk bırak... Bak sonra neler oluyor, başına neler geliyor! Geçen ay Demirci Eğitim Fakültesi’ne bir konuşma yapmaya gittim. Fakültenin bahçesine girdiğimde gözüm bir bez afişe takıldı. Benim bir fotoğrafım ve üstünde de şu yazı: ‘Aşkın Şairi.’ Gencecik kızlar, çocuklar, bir bana bakacaklar bir de yazıya ve şöyle düşünecekler: ‘Aşk adamı bu hale getiriyormuş meğer!’ Hayli ironik bir durum. O yüzden, aşk yaz, şiirini yaz ama bir boşluk bırak, fotoğrafını filan koyma yanına! Ertesi gün de İzmir’de bir gazetede haber, konuşma sonrası elimde çiçekler, başlık: “Aşkın Şairi’ Demirci’deydi!” ‘Çakma’dan bol ne var, hem adı da üzerinde işte ‘çakma.’ Benim ‘aşkın şairi’ oluşum da böyle bir şey. Hem de doğrusu TV’lerdeki asi, serseri, romantik, isyancı ve âşık şair abiler dururken değil mi?

Aşk yaz, bir boşluk bırak... Sonra da şapkanı önüne koy ve şu soruyu yanıtla: ‘Aşk şiiri ne demek?’ Aşktan başka şiir var mı? Danimarkalı şair Henrik Nordbrandt’ın kitabının adı gün günden daha bir anlam kazanıyor: Aşk Şiiridir Bütün Şiirler. ‘Şair, bu şiirinde kendisine konu olarak aşkı seçmiş!’ Şiir yorumlayan ortaokul öğrencisi saflığıyla böyle diyebiliriz. Diyelim ama düşünelim de. Aşk insanın konusu mudur ki şiirin de konusu olsun? Aşk bizim konumuz değildir, ‘hal’imizdir. ‘Hal’ böyle olunca da ‘aşk şiiri’ demek yersizdir. Nordbrandt bunu sezeli çok olmuş bence, kitabının adından da belli. Biz de sezelim ve kendimize ‘aşkın şairi’ filan dedirtmeyelim! Öyle bir şey yok çünkü, hepimiz ‘aşkın insanı’yız, hepimiz aşkız!

Aşk yaz, bir boşluk bırak... Daha iyisini yap, bu yazıyı burada bırak! Çünkü o güzelim aşkı bir kompozisyon ödevi gibi yazıyorsun ve aşk ‘ıstırap’ duyuyor bundan! Bir de sözüm ona ‘boşluk’ bırakacaksın! Son kez söylüyorum: Aşka bir boşluk bırakırsan o daha da sıkı olur. Boşluk bırakmazsan dar olur, daralır, darılır... Şükürler olsun sana Tanrım, nihayet aşka dair bir özlü söz söyleyebildim! ‘Aşk Şiirlerinin Unutulmaz Şairi’, ustamız, kaptanımız ve hâlâ aramızdaki en gencimiz Attilâ İlhan’ın kulağına gitsin istemem ama, bana ‘aşkın şairi’ demeleri de boşuna değilmiş meğer!

Aşk yaz, bir boşluk bırak... Bu dizeyi, siz cümle diyebilirsiniz, bir GSM şirketinin ilanında dipnot olarak gördüm, dize deyişim bundan, biliyorsunuz edebiyat büyük harfle yazılan şeye denir, şiir küçük harfle yazılana, eh şiire de her yerde dipnot olmak yakışır. Sonra o dipnotu teknolojinin elinden kurtardım, şiire çağırdım, ‘Gelirim gelmesine ama’ dedi, ‘boşluğu aşkla yaz, aşkı da boşluğuyla...’Aşkı yazdım,

boşluğunu da bıraktım.

\n\n