Ezya arşipelini oluşturan adalara, takım sayıldıkları ve daima birlikte anıldıkları için tek tek vatan denilemiyordu. Ama uğrunda savaşılacak bir vatan gerektiğinde, her ada “vatan”la “ada”nın karışımı “vadan” diye anılırdı.
Şimdi de Mikronezya ile Yutania arasında bir savaşın eli kulağındaydı. Ancak uzunca süredir el kulakta kalakalmış, beklenen cenk ilanı bir türlü gelmiyordu.
Oysa savaş yokluğunda, savaşmak için hazırlanan orduları zaptetmek kolay değildi. Aylardır “Vadan uğruna saldır, vur, öldür” diye koşullanan askerler start için sabırsızlanan yarış atları gibi tepiniyor; onları oyalamak için gayrı nizami operasyonlar icat etmek gerekiyordu.
Örneğin korsan amfibik çıkarmalara, casusluk eklenmişti. Yutania adası Mikron casus kaynıyor, Mikronezya adasında Yutan casuslar cirit atıyordu.
Arz talep kuralı burada da işlemiş, her iki ada da vadana sızan casusları deşifre edecek “karşı casusluk” casusları üretmek zorunda kalmıştı. Başka bir deyişle istihbarat çarpışması başlamıştı.
İşte bu çarpışmada Mikronezya istihbaratı, bir Yutan casusu yakaladı. Başarılı operasyon Betonit Saray’a müjdelenip Muharebat İşleri Teşkilatı reisi Yoldaş Anonim, şerbet sunumuyla kutlandı. Kutlama bitiminde sarayın mahzenine inildi, casusun sorgusuna geçildi.
Sorguyu bizzat yapan Yoldaş Anonim sordu: “Nereden geliyorsun?”
Yutan casusun iyi eğitildiği, yanıtından belli oldu:
“Evimden.”
- “Evin nerede?”
“Annemin babamın yanında.”
- “Anan baban nerede yaşıyor?”
“Benim yanımda yaşıyor.”
-“Nerede oturuyorsunuz?”
“Birlikte oturuyoruz.”
- “Ev nerede, ev, ev?”
“Komşu evin yanında.”
- “Tanrı Ol’un belası! Komşu dediğin o y... , s... evi nerede?”
Yutan casus, burnundan soluyan Yoldaş Anonim’in öfkesinden ürkmüş gibiydi. “Söylersem inanmazsınız” diye mırıldandı.
Muharebat reisi gürledi: “Söyle!”
Casus, boynunu büktü: “Bizim evin yanında!”
