Gerçek bir liderin önce insanı iyi tanıması gerekir:

Şeref, haysiyet, özgürlük, bağımsızlık, adalet, dürüstlük, güvenilirlik, saygı, sevgi, merhamet, iyilik, güzellik gibi duyguların ve bunların toplamı olan vicdanın insanı var ettiğini bilmeli ama kendisi asla bu zayıflıklarla sakatlanmış olmamalıdır.

Bütün bu “insani” özelliklerin sadece liderlik edeceği insanları aldatarak yönlendirmek için kullanılabilecek araçlar olduğunu unutmamalıdır.

Bu çerçevede, liderliğini kendisine karşı duyulan sevgi ve saygıya değil, kendisinden duyulan korkuya dayalı olduğunu bilmeli, o korkuyu canlı tutacak zulmü, haksızlık, hukuksuzluk ve adaletsizlikleri asla eksik etmemelidir.

Gerçek bir liderin sadece vicdansız olması yetmez; empati yeteneğinden de tümüyle yoksun olmalıdır:

Kendisini hiçbir zaman liderlik ettiği insanların yerine koymamalı, onların duygularını, düşüncelerini anlamaya çalışmamalıdır.

Unutmamalıdır ki kendisi o insanların hizmetinde değildir; tam tersine o insanlar onun hizmetindedirler.

Gerçek bir liderin, şu kişilik özelliklerine sahip olduğunu unutmamalıdır:

Vicdansızdır.

Zalimdir.

Yalancıdır.

Saygısızdır.

Sevgisizdir.

Merhametsizdir.

Kibirlidir.

Çıkarcıdır.

Kendisine âşıktır.

Kendisini en büyük olarak görür.

Korkaktır.

Gerçek bir lider, insanlık tarihini de çok iyi bilmelidir:

İnsanlık tarihindeki liderlerin hayat hikâyelerini bütün ayrıntılarıyla bilmelidir.

Ancak böylece, onların sahip olduğu “insani zaafların”, “duygusal güçsüzlüklerin” hepsinden arınmış ve bunlara karşı korunmuş olur.

Gerçek bir liderin insanlık tarihiyle birlikte kendi toplumunun tarihini de çok iyi bilmesi gereklidir; çünkü o tarihten de sadece liderlik dersleri almakla yetinmeyecek, o tarihi yeniden yazacaktır:

Liderlik ettiği toplumun tarihi onunla başlar, onunla biter.

Ondan önce toplumda hiçbir doğru dürüst mal ve hizmet yoktur...

Her şey onun lütfu, onun eseridir.

Kendisinden sonra da hiçbir şey kalmayacaktır; bu nedenle herkes onun liderliğinin sonsuza kadar devamı için çalışmalıdır.

Gerçek bir lider, liderlik gücünü her an yenilemek ve her vesileyle iktidarını herkese yeniden anımsatmak zorunda olduğunu bilir:

Kendi ihtişamını, yaşam biçimiyle, saraylarıyla, yaptığı masraflarla, çok aşırı güvenlik önlemleriyle, her an halkın gözüne sokarak anımsatmak zorundadır.

Gücünü kanıtlamak ve anımsatmak için topluma her konuda yasaklar koyar; ama kendisinin ve kendisine bağlı olanların bu yasaklara uymayacağını, bu yasakların kendisini ve taraftarlarını bağlamadığını, her vesileyle gösterir ve gücünü her an kanıtlar.

Her hizmet, her üretim, yapanların değil, onun eseridir; bu nedenle her an her görevli ona minnet ve şükran sunmalıdır.

Hiçbir yanlışlık ve başarısızlık ona mal edilemez; olumsuz olayları daima başkaları açıklar ve sorumluluk da soyut kurumlara fatura edilir.

Yerini sağlamlaştırmak ve gücünü kanıtlamak için sürekli olarak düşman icat eder, sık sık kitlesel tevkifler yapar.

Kendisine yönelik eleştirileri de en sert biçimde “ibreti âlem” için cezalandırır.

***

Liderlik zor sanattır sevgili okurlarım:

Öyle her normal insan kolay kolay lider olamaz!