Toplum, emperyalizm ve işbirlikçilerinin kötülüğüne karşı ne gerekiyorsa yapar demiştim.

Şiirin ne gerekiyorsa yaptığını gösteren şairlerimizle kıvanç duyarak:

Nâzım Hikmet: Dörtnala gelip Uzak Asya’dan/ Akdeniz’e bir kısrak başı gibi uzanan/ bu memleket, bizim.

Hasan İzzettin Dinamo: Bu dünya güzeli yurdumda.../ Ağulu dizelerle dolup taştı şarkım.

Cahit Sıtkı Tarancı: Memleket isterim/ Ne başta dert ne gönülde hasret olsun/ Kardeş kavgasına bir nihayet olsun.

Rıfat Ilgaz: Yaşamak bir yürek işçiliği günümüzde. Orhan Veli Kanık: Sizin için insan kardeşlerim/ Her şey sizin için.

Fazıl Hüsnü Dağlarca: Türkiye büyük/ Kederi kadar.

Oktay Rifat: Gel yurdumun insanı görün artık/ Özgürlüğün kapısında dal gibi/ Ardında gökyüzü kardeşçe mavi!

Melih Cevdet Anday: Uyumayacaksın/ Bir sis çanı gibi gecenin içinde/ Ta gün ışıyıncaya kadar/ Vakur metin sade/ Çalacaksın.

Cahit Külebi: Ağladığım senin içindir/ Güldüğüm senin için/ Öpüp başıma koyduğum/ Ekmek gibisin.

Ceyhun Atuf Kansu: Yerine koymak, kutsamak o gülü/ Hangi yerine?/ Mustafa Kemal’in bahçesine/ Bir ulusun suladığı beslediği/ Yediveren bağımsızlık gülü!

Enver Gökçe: Senin emekçin olaydım/ şen olası türküsü/ dost kokusu, dost selamı Türkiye.

Necati Cumalı: Boşuna değil dökülen kan/ Tarihin akışından anlıyorum/ Kuvvet zamanla yıkılır/ Yalnız senin uğrunda ölür insan/ Yarası acımadan.

Ahmed Arif: Yurdum benim şahdamarım.

Nevzat Üstün: Gözlerimin bebeği.

Attilâ İlhan: Yüreğiniz rahat olsun dövüşenler var/ yarım kalan şarkınıza onlar devam edecek.

Turgut Uyar: Seni boydan boya sevmişim.../ Sen vatanımsın, ekmeğimsin/ Duyduğum, bildiğim zafersin yıllarca...

Mehmet Başaran: Tut ki Köroğlu’yum, Karacaoğlan’ım/ Nelere katlanmam ki senin için.

Can Yücel: Ne kadar çok elimiz varmış meğer!

Şükran Kurdakul: Yaralı anaların yediveren gülü.../ Karanlığın gizinde milyonla yürek/ Aç kapıyı zindancıbaşı.../ Bana soru gerek, yanıt gerek/ Türkiyem nereye götürüyorlar seni?

Hasan Hüseyin: Bayrakları severim tutsaklığa yumruk gibi savrulan bayrakları/ insanları severim haksızlığa yumruk gibi sıkılan insanları.

Ali Yüce: İşte sabah oldu/ Yum gözlerini karanlık/ Eski bir ormanda ben/ Yeni bir ağaçmış gibiyim/ Aç gözlerin karanlık/ Tepeden tırnağa ben/ Çiçek açmış gibiyim.

Cemal Süreya: Şelaleye/ Düşmüştür/ Zeytinin dali/ Celaliyim/ Celalisin/ Celali.

Gülten Akın: Her şey birikir/ Gösteren parmaklar, gören gözler/ Susan konuşan birikir/ Yargılarlar davasız dosyasız/ Silahsız sözcüksüz kansız kavgasız/ Dağ mı değil, ova mı/ Kent mi alan mı, değil/ Bir ülke insan birikir.

Kemal Özer: Biz susuyorsak dostlar, niye konuşsun toprak?/ Açmıyorsak ağzımızı, dağlar neden dile gelsin?/ Niçin hesap sorsun gök, niye sahip çıksın ırmak.

Metin Demirtaş: Sazıyla, türküleriyle kardeşliğe vurgun/ Bütün ulusların halkları gibi/ Ve yalnız büyük fırtınalarla kımıldayan/ Bizim de halkımız vardır Che Guevera.

Metin Altıok: Toprağın da vardır bir kişiliği/ Her insanın nasıl bir iklimi varsa.

Abdülkadir Bulut: Sen tek başına değilsin/ Yağmurda koşan taylar gibi/ Ve toprağı iyice kavrayan/ Kökler kadar akranın var/ Omuzlarında hayat ve şiir/ Alınterinden bir yürüyüş.

Behçet Aysan: Gecede, birer karşı gecedir onlar/ içimizdeki ve dışımızdaki/ bütün gecelerin.

Adnan Yücel: Saraylar saltanatlar çöker/ kan susar bir gün/ zulüm biter/ Menekşeler de açılır üstümüzde/ leylaklar da güler./ Bugünlerden geriye/ bir yarına gidenler kalır/ bir de yarınlar için direnenler.../ Bitmedi daha sürüyor o kavga/ ve sürecek/ yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!

Ahmet Erhan: Türkiye’yim bir tokat gibi uzanan dünyaya.

Abdülkadir Bulut: Toprağına su veren her şiiri sev. 

Yurtseverlik bayrağını devralan daha yüzlerce şairimiz var diyerek nokta koyalım:

Akın var/ güneşe akın!/ Güneşi zaptedeceğiz/ güneşin zaptı yakın!