Hiç kuşku yok ki Suriye Devlet Başkanı Beşşar Esad “sütten çıkmış ak kaşık” değildir. Arap dünyasında, hanedanlar dışındaki en genç diktatördür. Göz doktorluğu eğitimi alırken babası Hafız Esad’ın ölümünden bir süre sonra 2000 yılında devlet başkanlığına oturtulmuştu.

Ülkesinde her gün yüzlerce insan ölürken iç savaştan kaçıp Türkiye’ye sığınanların sayısı 35 bine ulaşmışken Esad’dan elbette “demokratik” bir yönetici diye söz edilemez.

Türkiye bu gerçekleri elbette biliyordu. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan da Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu da biliyorlardı. Erdoğan ve Esad aileleri birlikte tatil yapabilecek kadar içli dışlıydılar. Esad’ın diktatör olduğunu o zaman bilmiyorlar mıydı?

Esad’ın, Ankara Temsilcimiz Utku Çakırözer’e dediği gibi “Erdoğan’a birden vahiy indi” ve ardından Suriye’nin düşmanı kesildi… Erdoğan’daki ani değişiklikler ilk değil… Anımsarsınız, “Kuzey Atlantik Anlaşması Örgütü’nün (KAAÖ) Libya’da ne işi var?” demiş, birkaç gün sonra savaş uçakları ile gemilerini KAAÖ emrinde Libya’ya yöneltmişti…

Erdoğan’ın bildiği bir gerçek var… O da hocası Necmettin Erbakan’ın aşırı ABD karşıtlığı nedeniyle tepetaklak oluşuna birinci elden tanıklık yapmış olmasıydı. Bu durumda Erdoğan’a inen “vahiy” değil, Vaşington’dan gelen yönlendirmelerdir. Bu nedenle bugün TC, resmen ABD’nin taşeronudur…

***

Bu gerçeğin ışığında 24 Haziran’da düşürülen F-4 savaş uçağı olayında filmi ters saralım!

Ünlü denizaltı araştırma gemisi Nautilus ilk kez askeri bir konuda hizmet verdi. Düşürülen uçağımızın parçalarını ve iki şehit pilotumuzun cesetlerini bulup çıkardı.

Nerede? Suriye kıyısına 8.6 mil uzaklıkta… Suriye’nin karasularının sınırı nedir? 12 mil değil mi? Bu durumda uçağın 13 milde vurulduğuna ilişkin Türkiye’nin savı değil de kıyıdan 1.5-2 mil açıkta geri dönerken vurulduğu yolundaki Suriye’nin savı doğrulanmıyor mu?

Türk askeri kaynaklarının bir resmi açıklamasında ne deniliyor? Uçak, Suriye hava sahasına girdi, çıktı, tekrar döndüğünde irtifa (yükseklik) kaybettiği an vuruldu. Demek ki uçağımız Suriye hava sahasını birkaç kez ihlal etmişti. Ancak son ihlalde hedef oldu.

Neyin hedefi? Füzenin mi, uçaksavarın mı? Füzenin olamaz, Genelkurmay İletişim Daire Başkanı Tuğgeneral Baki Kavun Milliyet gazetesine “Uçağımızın füze algılama sistemi vardı. Bir füze görüntüsü yok. Radar üzerinde incelemeler sürüyor” dedi. Radarlarda da füze izine rastlanmadı.

Milli Savunma Bakanı İsmet Yılmaz “şu ana kadar denizden çıkarılan parçalarda füze izine rastlanmadığını” açıkladı.. Çünkü F-4 yalnızca sınır ihlalleri yapmıyor, alçaktan uçtuğu için Suriye uçaksavarının hedefi oluyordu.

Utku’nun pazar günkü yazısından “ABD-Rusya uydu görüntüleri Suriye’de vurulduğunu, uçağın ilk girişte değil, çıkıp tekrar girince düşürüldüğünü” öğreniyoruz. İster füzeyle, ister uçaksavarla olsun, Türk savaş uçağı düşürüldü mü, düşürüldü! İki pilotumuz şehit oldu mu, oldu!

Filmi ters sarmayı sürdürelim… Dışişleri Bakanlığı’nda yabancı diplomatlar için düzenlenen bilgilendirme toplantısında “Biz de 5 dakika süren hava ihlali yaptık ama bu yanlışlıkla yapılmış bir ihlaldir” deniliyor. Bu neyin itirafı? Bu itiraf değil midir ki KAAÖ’nün Brüksel toplantısında, 5. maddede öngörülen “saldırıya uğrayan üyesini koruma amacıyla” Suriye’ye askeri tepki yaptırımına hiç yüz verilmedi.

Filmi biraz daha geri saralım… Olay günü Dışişleri Bakanı Davutoğlu apar topar TRT kameralarının önüne çıkarak şöyle demedi mi?

“ (…) Ulusal radar sistemimiz test uçuşu yapan uçağımızın Suriye hava sahasına kısa bir süreliğine girdiğini saptadı. Ancak uyarı üzerine hızla geri dönüş yaptı. Bu sırada uluslararası sularda düşürüldü. Uçak güzergâhı olan İskenderun üzerinden Akdeniz’e kadar gidip geldi. Alçak uçuş yapmasının nedeni budur (…)”

Neyin “testini (deneyini)” yapıyordu? Uçak nereden kalkmıştı? İskenderun’un burnunun dibindeki İncirlik’ten değil de Malatya’da Erhaç Havaalanı’ndan… Malatya’da başka ne var? Kürecik’te ABD ağırlıklı KAAÖ radar üssü…

ABD’nin taşeronu Türkiye KAAÖ’nün üyesidir. Uçak, KAAÖ için Suriye’nin savunma gücünü denemek amacıyla oralarda uçmuştu. Ama KAAÖ, Suriye karşısında mangalda kül koymayan AKP hükümetini olaydan sonra yalnız bıraktı… Mangalda kül koymayan Başbakan ve Dışişleri Bakanı şimdi ne yapıyorlar? Bilen var mı?

Bu denemeden en kârlı çıkan İsrail, Suriye’nin savunma siteminin gücünü de böylece öğrenmiş oldu.

\n\n\n\n\n

1960’lı yılların ikinci yarısında ABD’de gençlik arasında yeni bir akım doğmuştu. Komünizme, faşizme, anarşiye karşı olan bu akımdan yana olanlara “hippi” deniliyordu.

Vietnam Savaşı’nın şiddetlendiği o yıllarda başlayıp 70’li yıllara da sarkan bu akımın temel ilkelerinden biri de “savaşma, seviş...” olarak özetleniyordu. Vietnam Savaşı’nın bitmesinde ABD’nin acı kayıplarının etkisi kadar, “hippi” felsefesinin yarattığı ortamın da rolü büyük olmuştu.

Doğrusu Ankara Temsilcimiz Utku Çakırözer’in “iç savaşın” yaşandığı, Türk jetinin düşürüldüğü Suriye’ye gidip diktatör Beşşar Esad ile söyleşi yapmasının yanlışlığını pazar günkü gazeteleri okurken algıladım!

Utku ile birlikte Şam’a gidecek öteki üç gazeteci arasında Hürriyet’ten Ertuğrul Özkök de vardı. Ancak Özkök gitmekten son anda vazgeçmiş, nedenini açıklamamıştı.

Pazar günü Hürriyet’te, Özkök’ün “Yazın daha mı çok sevişilir” başlıklı yazısını okuyunca Esad ile görüşmekten vazgeçmesinin gerekçesini de anladım. Özkök’ün bir gazeteci olarak Suriye’deki “iç savaşla”, Türkiye’ye sığınan 35 bin Suriyeliyle, düşürülen Türk askeri uçağıyla ilgisi yoktu.

Çünkü Özkök, gazeteciliği bırakmış “aile psikologluğuna” soyunmuştu. Okurlara, yazın hangi koşullarda nasıl sevişileceğini öğretiyordu!

Utku, lütfen aklını başına topla, bir daha boyundan büyük işlere karışıp “gazetecilik yapacağım” diye şeytanın avukatlığına soyunma!

\n\n\n

DÜZELTME

6 Temmuz Cuma günkü 2. Dünya Savaşı’nda ülkelerden ölümlerle bağlantılı listemizde İngiltere satırı atlanmış. İngiltere 383.800 asker, 67.100 sivil olmak üzere toplamda 450.900 kişi yitirmişti.