Oyunun net özeti, kazanmak isteyen iki takım futbolcularının kızgınlığı ve çok faullü oynamalarıydı. Kızgın ve gergin futbolcuların karşılaşmaya getirdikleri rekabet, mutlak kazanma ve yola devam etme anlamı taşıdı. Maçın hakemi Cüneyt Çakır için oyunun yönetimi zordu. Penaltılı itiş-kakışlı ve her şeyi göze alan, kendini kabul ettirmek isteyen oyuncuların sistem ve taktik dışı mücadelelerini izledik. Avantajlı olan, kendi sahasında oynayan F.Bahçe’ydi. Kazanmaktan başka çıkış noktası olmayan iki takım da ligde şampiyonluk lafı etmek için 3 puanı kapmak istedi. F.Bahçe ve teknik direktörüne ömür biçenler bu sonuçla şimdilik sakinleşebilirler. Hatta ilkyarının son dakikalarında yedikleri golün VAR’a sorulmadan verilen kararı, skora yansıyınca ikinci yarı için Beşiktaş’a ışık yakmış oldu. Ne var ki Vedat Muriç 3. golü atarken gösterdiği beceriyle şartlanmışlıklarının skora yansımasına büyük bir güç getirdi. Sezon başından bu yana her iki takım da beklenen istikrarı ve oyunu yakalayamazken kaderini teslim ettikleri teknik direktörleri, hâlâ arayışlarına devam ederken dikkat çeken ana konu, F.Bahçe kadrosunun daha zengin ve daha çok koşan oyunculardan kurulu olmasıydı. Bu, sonuca yansırken Beşiktaş’ta en yaşlı oyuncu Atiba, teslim olmayarak, golünü de atarak görevini yapan yıldız olarak parladı. Caner’in asabi oyunu, Lens’in tek düze varlığı Beşiktaş’ın futboluna renk katmadı. Ve ikinci yarıda Burak yakaladığı fırsatı değerlendiremeyince 90 dakikanın puan kaderi belli oldu. Ezeli rekabet kalitesini tartıya koysak, skor itibarıyla akılda kalsa da daha önceki mücadelelerin özetinde yeri olmayacak kadar sönüktü. Futbolumuz ve onu temsil eden 3 büyükler her türlü yatırıma karşın çağdaş futbolun gerisinde kalmayı bu 90 dakikada da gösterirken lider Sivasspor’un yoluna devam ederek şampiyonlukta işlerinin zor olduğunu, taraftarlarına acı çektirerek sahada adeta kavga ederek kabul ettirdi.