Tokyo 2020 Yaz Olimpiyat Oyunları’nın en sıcak günlerindeyiz. Eleme maçları, finaller, sevinç, hüzün; hepsi bir arada yaşanıyor; elbette Covid gölgesinde. Koronavirüs denen çağın belası gerçekten fena halde gölgelemiş sporun zirvesini. Eğer büyük bir sürpriz yaşanmazsa, ne yazık ki, Usain Bolt, Carl Lewis, Naim Süleymanoğlu, Sergei Bubka, Phelps gibi efsanelerin yeni versiyonlarının doğuşlarına tanıklık edemeyeceğiz. Olimpiyatı yerinde izlemiş bir gazeteci olarak şunu söyleyebilirim ki, meşale Paris’e devredildiğinde Tokyo 2020 denince aklımıza tek bir sportif başarı bile gelmeyecek. Belki, sayısal bazda kadın-erkek eşitliğinin sağlandığı ilk olimpiyat olarak anılacak. Bir de dağıtılacak 3 bin civarı madalyanın geri dönüşümle elde edildiği zihinlere kazınabilir. Toplam ağırlığı 79 bin tonu bulan eski laptop, oyun konsolu, kamera gibi elektronik eşya atıklarıyla, kullanılmayan 6 milyon 210 bin cep telefonu sporcuların boyunlarındaki madalyaya evrilmiş durumda. Görüldüğü gibi market poşetini 25 kuruş yapıp “sıfır atıkçılık” taslamakla olmuyor bu işler! Japonya demişken, 360 derece yayın etkileyici. Temaslı sporlarda artık top hakemden çıkıp bilgisayara atılmış durumda. Elbette her şey de çok iyi değil Tokyo’da. Örneğin, cep telefonlarına indirilen uygulamalarla yapılacağı söylenen otel-tesis-olimpiyat mahallesi arasındaki ulaşım, babadan kalma taksi ile sağlanıyormuş. 

Dönersek oyunların Türkiye tarafına; gençlerin renk kattığı oyunlar izliyoruz. Türkiye’ye ilk Tokyo madalyasını getiren İBBSK’li Hakan Reçber, 20’li yaşların başında. Favori değildi, sakat sakat bronzu aldı. Keza, Mehmet Boynukalın’la İhsan Şenocak gibi gerici zihniyet dışında koskoca ülkenin biz olabildiğini Türkiye’ye gösteren Filenin Sultanları da gönüllerde yer ettiler. Son olimpiyat şampiyonu Çin’i devirmek, üstelik set vermemek çok sıra dışı bir başarı. Şimdi günün birinde Türkiye olimpiyat ev sahipliği yapabilir mi sorusuna yanıt arayalım. 2 hafta önce İBB Başkanı Ekrem İmamoğlu, görkemli bir organizasyonla kentin “olimpiyat iradesi”ni açıkladı. Hatta, İstanbul’un olimpizm ruhunu yakalayabilmesi için bir stratejik plan çalışması başlattı. Spor dünyasının paydaşlarına çağrıda bulundu. İşin başında da İBB Genel Sekreter Yardımcısı Murat Yazıcı’yı getirdi. Ahmet Gülüm, Yiğit Oğuz Duman, Fatih Keleş, Şirin Mine Kılıç, Necati Özkan, Osman Kalyoncu, Kenan Nuhut, Turgay Biçer gibi spor insanlarının destek verdiği, aralarında yüzlerce eski milli sporcu ve akademisyenin bulunduğu grup, gönüllü olarak, günün birinde İstanbul’un olimpiyat ev sahipliği için çaba harcıyor. Peki İstanbul bu ev sahipliğini alır mı? Alır, 2032 alelacele Brisbane’e, biraz da duygusal meseleler nedeniyle verildi. 2036 veya 2040 için İstanbul şanslı, ancak burada İBB ve İstanbul’un spor paydaşlarına Spor Bakanlığı destek vermeli. Yoksa, harcanan bunca çabaya, yatırıma ve Sinan Erdem’in başlattığı olimpiyat hareketine çok yazık olur!