İki gol attı.. Attığından fazlasını direğe, rakibe, kaleciye nişanladı...
Biraz şanslı olsa Antalyaspor maçında kariyer rekoru kırabilirdi...
Amma ve lakin Gomis, sadece topu vuruş becerisiyle ön planda değildi dün...
Duyarlılığıyla da gönülleri fethetti Antalyaspor karşısında...
Birçok ‘yerli’ ve ‘milli’ futbolcu Afrin’de vatanı uğruna şehit düşen 20’li yaşlardaki fidanları hatırlamazken Fransız yıldız, maça 24 saat kala sosyal medyadan Suriye’de sönen ocakların yasını tuttu, Türkiye’nin acısına ortak oldu...
Sevincin de hüznün de üleşilmesi gerektiğinin bilincindeydi...
Sözleşmeli piyade erden üsteğmenine, uzman çavuştan astsubayına Mehmetçiklerin fotoğraflarını dünya kamuoyuyla paylaşıp adeta dev bir duyarlılık heykeli dikti yeşil sahalara..
Saygı duruşunda da başı bir an yerden kalkmadı. Fransa’dan sonra Türkiye’de de gönülleri fethetti. Fransa demişken... Dış dünyayı biraz izleyenler Gomis’in en duyarlı insan hakları savunucularından biri olduğunu bilirler ki Afrika’da siyah ırka yönelik saldırılara karşı kariyerini riske atarak ‘dur’ demiştir vakti zamanında...
Maça dönersek; Gomis, Rodrigues’in asistlerinde 2 gol attı, maçı ilk 20 dakikada kopardı. Ardından Belhanda’nın estetik pasında Feghouli fişi çekti...
Maçın görünen yüzü böyle; bir de gözükmeyenler var. Örneğin Donk, artık G.Saray için vazgeçilmez bir orta alan oyuncusu. Rakip hücumdayken savunmanın ortasına çekiliyor, önü ve arkasındaki isimlere köprü oluyor, pas arası yapıp Rodrigues’i pozisyona sokuyor, rakibi hücuma çıkarmıyor. Galiba Belhanda’yla Selçuk’un vites yükseltmesinde son 3 yılın ‘uyuşuk’ Hollandalısı başrolde. Fatih Terim’in değneği dokunmuş Donk’a... Keza yedekte unutulan Linnes de Mariano’yu aratmadı. En azından kapasitesini biliyor, ona göre oynuyor. Nagatomo da her maç bir tuğla daha koyuyor futbolunun üzerine... Sürati ve inatçılığı ırkının karakteri olsa gerek...
Evet; sonuçta G.Saray, dün kazandı ve lider oldu... Açıkçası Terim, ayağına 2. kez gelen fırsatı kaçırmazdı, kaçırmadı da...