Hem de Türkiye’nin son yarım yüzyılına damgasını vurmuş en karizmatik ünlülerle. Rauf Denktaş, Rahmi Koç, Haldun Taner gibi birbiriyle hiç ilişkisi bulunmayan en karizmatik ünlülerle.

Sırayla Denktaş’tan başlayalım: en mi karizmatik siyasal lider: Makarios gibi katı, kuru, biraz da vahşi bir adamla en önemli ikili siyasal görüşmeye başlarken bile elinde fotoğraf makinesi, sağ yanağını döndür, bana şimdi bak diye komutlar vererek onun resmini çeken: en sert görüşmeler öncesinde bile “espri gücünü saklı tutan” bir karizma.

Özal bile Denktaş’ı kıskanırdı: Antalya’da yapılan Türk Cumhuriyetleri konferansında, en çok alkışı Rauf Denktaş almıştı, Özal’dan da çok önde olarak.

Denktaş Birleşmiş Milletler’de ve Cenevre toplantılarında, en kritik konuşmalar yaparken bile araya siyasi bir espri sokarak ilgi çekmeyi başarabilirdi. Kendisi ile 1974 yılından 2012’de vefatına kadar çok yakın oldum, bazı yılbaşlarını ailece birlikte geçirdik. Hepsini, “Denktaş’ın Öbür Yüzü” kitabımda anlattım.*

Ve Rahmi Koç’un karizması: Kendine özgü nitelikleri olan, bir iş ve kültür insanı. Adeta bir kültür mirasçısı. Dünyayı teknesi ile 360 derece turlamak; bizim Haliçimizde, Altın Boynuz’da, Golden Horn’da olağanüstü bir kültür mirası olan Rahmi Koç Müzesi’ni oluşturmak: İstanbul’un antikacılarını, eskicilerini ilgi ile takip etmek onun karizmasını inşa eden öğelerdir. Kendisi ile bir iki defa Kurtuluş’taki eskiciler çarşısında, kimi toplantılarda beraber olmuştuk. Bir de ikimizin yan yana çizilmiş “sıkı Beşiktaşlılar” karikatürü gazetede yayımlanmıştı. Rahmi Bey ile en son iki yıl önce karşılaştığımız bir toplantıda sohbet etmiştim.

Ve gelelim başka bir dünyadan, edebiyat dünyasından bir karizmatik ünlüye, Haldun Taner’e: “Şişhane’ye Yağmur Yağıyordu”yu lise çağlarımda okurken onu yakından izlemiştim. Sonraları, daha lise çağlarından, kültür kolu başkanları olarak tanıştığımız eşi Demet Taner ile bir araya geldik. Prof. Sencer Divitçioğlu’nun evindeki yemeklerden Emirgan’daki kokteyllere kadar, sohbetlerimiz olmuştu.

Ve bu üç karizmatik insanla bayramı kutlamama gelince; ikisi vefat etmiş, biri hayatta ve ben her üçünün de kullandığı bastonlara sahibim: onların tuttuğu bastonları ben de tutuyorum ve onlarla bayramlaşıyorum.

50 yıllık amatör bir baston koleksiyoncusu olarak: Serdar Denktaş, Rauf Denktaş’ın bastonunu; Demet Taner, Haldun Taner’in bastonunu; Sayın Rahmi Koç da lütfedip kendisinin bir bastonunu bana armağan ettikleri için onlarla bastonları aracılığı ile el ele, bayramlaşabiliyorum.

Türkiye’nin son 50 yılına en karizmatik ünlüler olarak imzalarını atmış ünlülerimizle bayrama girdim.

“Fatih’ten Beyoğlu’na Benim İstanbul’um”**u yazarken bu en karizmatik ünlülerimizi nasıl unutabilirdim ki.

*Denktaş’ın Öbür Yüzü, Kırmızı Kedi, 2012.

** Fatih’ten Beyoğlu’na Benim İstanbul’um, Tarihçi Kitabevi, 2022.

Collection dergisinin 2022 Temmuz sayısındaki söyleşimde de sözünü ettim.