Başlığı koyma nedenim çok değerli arkadaşım ve kader birliği yaptığımız, efendi, saygın, vefakâr futbol adamı Abdülmetin’i kaybetmemizin hatırlanan izidir.
Abdülmetin’i günümüzün gençleri tanımaz ama o birçok genci futbolumuza kazandıran bir teknik adam olarak unutulmayacaktır. Bu kadar mı demeyin. Bunca yabancı saldırısı arasında bir sözdelerin ötesindeki başarılarını da sayarsak belki şapka çıkaranlar olur nezaketen!
Önce Galatasaray’da oynadı. Hem de genç takımdan gelerek. Baba Gündüz ve Coşkun Özarı ve George Dick’in öğrencisi olarak. Sonra Karagümrük ve Rizespor’da bulundu bir dönem. Ama asıl anılan yanı kendisine, ruhuna kazıdığı sevgi dolu Vefa’sıdır. Uzun yıllar Vefa’da oynadı. Orta saha, stoper ve en çok da sol bek olarak yer aldı takımda. 1973’te Ankara’da C kursunda iç içe olduk, bilgilerimiz ve ilgilerimizle tanıştık. Sonra öteki aşamalarla vefakâr dostluğumuz devam etti. Şakacı, sevecen ve kibar adamdı. Bir dönem Beşiktaş’ta çalışması için çok ısrar ederek Serpil Hoca’ya onu tavsiye etmiştim. Göreve geldi ve uzun yıllar reklamsız ve başarılı bir şekilde Beşiktaş özkaynağında çalıştı. Birçok gencin eğitiminde görev aldı. Teknik adamlıkta iddialı olmayı sevmeyen sakin yapısı ile Beşiktaşlı gençlere eğitim verdi. Hiç ayrılmadık ve her zaman da gerçekleri içinde tutan bir samimiyetle olgun bakardı yaşanılanlara. Son yıllarında kurduğu Vefa ile ilgili sosyal medya ağından çok değerli arkadaşları toplayarak Vefa’sını yalnız bırakmayan örnek Vefa yarattı. Doğan Andaç, Metin Türel, Turgay Şeren gibi ünlü teknik adamlarla çalıştı ve büyük yıldızlarla futbol oynadı. Ordu Milli Takımı’nda da görev alan Abdülmetin Hoca artık aramızda değil. Ama biz onu kalbimizde önce insan örneği yapısı ve sonra da futbolcu ve futbol eğitimcisi olarak örnek alacağız. Unutanlara da unutturmayacağız. Zaten biz unutsak futbolun Vefa’sı onu asla unutmayacaktır.