Dünya Kupası’nda grup maçlarında dikkat çeken sonuçlar alınıyor. Bireysel yeteneklerle oynama dönemine nokta konuldu. Becerili ve favori sanılan bazı takımların inanılmaz oyun değişimlerine şahit olduğumuz günler başladı. 

Hazard kardeşlerin Belçika’sı karşısında Fas’ın kalesinde eski Hataysporlu Munir’in oynaması ne kadar sürpriz olsa da Almanya’yı deviren Japonya’nın bu kez favori çıktığı maçta beklenmedik şekilde ikinci karşılaşmasında ilk kez şut çeken Kosta Rika’ya yenilmesi de büyük sürpriz olarak hatırlanacak. Futbolun güzelliği burada, sonuçlar öngörülemiyor. 

Belçika-Fas maçı bizim için Batshuayi, Mertens ile Saiss arasındaki çekişme gibi düşünülüyordu. Ancak 2-0’lık mağlubiyet Belçika açısından düşündürücü. Danimarka’nın çok koştuğu ve topla buluştuğu maçta Fransa’ya yenilmesi de dikkat çekti. Bu turnuvadan sürpriz bir şampiyon çıkarsa şaşırmayacağız. 

Şahsi görüşüm, Dünya Kupası’nda büyük çoğunluğun beklediği İngiltere-Brezilya finali olmayacak. Çünkü kupa bize gösterdi ki futbolun ulusal boyutta kendini ispat etme gücü öne çıkmış durumda. O zaman da daha taktiksel bir savunma ve bilinçli atak organizasyonu içinde görülen Fransa, Polonya, Uruguay; takım olma gücü, eğitim gerçeği ve iyi kadrolarıyla üstünlük sağlıyor. Belçika’yı da bu listeye alabiliriz. Fransız futbol eğitimini de aşan Fas dikkat çekiyor. 

Arjantin yıldızlarına rağmen finali yakalayamaz diye düşünüyorum, çünkü oyunu çok kopuk, sürekliliği yok. Hollanda’ya dikkat etmek lazım. Göze ve tribünlere hitap eden tek takım şimdilik İspanya. Belçika kalecisi Courtois, tüm meslektaşlarının en iyisi olarak düşünülürken yediği golle herkesi şaşırttı. 

İsviçre, Dünya Kupası öncesi İtalya’nın yer aldığı eleme grubundan çıkarken boşuna buralarda olmadığını ispatladı. Katar’daki kupa, futbolda değişen dengeleri ortaya koyarken, bireyselliği öne çıkarmadı, takımların sahadaki oyun organizasyonu adına özendirdi.