Avrupa Şampiyonası finali, yanlış ve doğruları ile unutulmaz bir örnek olarak futbol tarihine geçerken baş role mutlaka Gareth Southgate oturtulmalıdır. Çünkü bazı maçların sonuçlarından futbolcular kadar teknik adamlar da sorumludurlar. Uzatmalara kalan bu karşılaşmada öteki unsurlar maalesef ikinci planda kaldı... İtalya'nın şampiyonluğunu kutluyorum. Tabii ki oynadıkları oyunun hatalar oyunu olduğunu unutup, kazanacaklarını sanan mağrur İngilizlere önemli bir ders verdiler. Şampiyonlar Ligi finalinin ülkemizden alınmasını ve yarı final avantajlarının gücünü asla unutmayacak olan futbol dünyası masabaşı düşüncesini öne alırken, ben de İtalya'nın başarılı kupa gerçeğine karşın İngiltere'nin iki kez bulunduğum Wembley stadında finali kaybetmeyeceğine inanmıştım aslında!
Teknik adam, oyuncuyu antrenmanda koşturan, bağıran, terör estiren veya kadro tercihini duygusal yapan kişi değildir aslında... Futbol, en küçük hataya izin vermeyen gerçekçi bir oyundur. Kimseye ahkam kesmem aslında. Ama futbol basit bir oyundur, ama o basiti başarmak zordur! Tüm yaşananların "motorik" hale gelmesi için yapılan gerçeği unuttuğunuz an yanlış darbesini vurur!
Futbolcularıma yedek kaldıklarında görev verirken, özellikle ısınırken daima beyin ve fizik olarak oyunda olmalarını ve oyunu takip etmelerini söylerim!
Oyuncu değişirken, girecek oyuncunun mevkiine göre, fiziksel ve ruhsal yönden adaptasyonuna dikkat ederim. Yani topa bir hamle yaparak, kazanması gereken stoper ile, oyunda önce orta alanda veya uygun bir mevkide ısınır, oyuna adapte olur ve sonra asıl mevkiine geçer. Bunu yapmayan tehlikeyi, oyuncunun sakatlığını ve hata yapmasını davet ediyor demektir... Siz uzatmalara kalan takımınızın son anına kadar onu kenarda tutup, sadece penaltı atışı için oyuna alırken çok düşünmeliydiniz. Öncelikle fizik ve ruh olarak kendisine baktınız mı!? Beyin sinir organizasyonu ne kadar uyumlu, dikkat ettiniz mi? Daha önce futbolcu iken 1996 yarı final maçında Almanlara karşı kaçırdığınız penaltı ile kaybettiğiniz maç hiç mi aklınıza gelmedi?! Soğuk ve kendinizden emin görünen duruşunuz, aslında bir panik ve kararsızlık maskesiymiş! Eksik bilgi ile bütünleşmiş kararsızlığınız içinde öz güvenini yok ettiğiniz futbolcuları son iki penaltı ile görevlendiren ve onları ilk vuruşları en zor dört ve beşinci penatılarla görevlendirmeniz, sözde güneş batmayan imparatorluğunuzla futboldaki geçersiz gurur fiyaskonuzdur!
Bu yazım felsefi ve psikolojik bir futbol gerçeğidir. Bunda, grubumuzdaki İtalyanın başarısını küçümseyen bir anlayış yoktur. Ama bir canlı ve tarihsel andır, herkesin bilmesi gereken doğru bir örnektir!
Yarı final maçını ve finali Wembley'de oynayan İngiltere, sahada kaybetmiştir. İtalya, Mancini'nin haklı gözyaşları içinde kendilerine atfedilen sloganlara aldırmadan kazanmıştır. Bir futbol adamı olarak kendilerini tebrik ederim. Takım oyunu açısından, uzatmalara kalan bir finalde zor şartlarda kazanılan kupa önemlidir. Ama bizler teknik adam olarak yabancı hayranlığı ile değil; kendi futbol kültürümüzü birbirimizi yemeden gözden geçirip, bir kez daha neden sevdiğimiz futbol dünyasında yerimizi alamadığımızı düşünerek çözmeliyiz!
