Hem yetenekli ayakları hem de futbol becerisi (tarzları farklı olsa da) dengede olan iki takımın karşılaşmasında beklenti kıran kırana bir mücadele. Ancak düdükle beraber “kıran kırana” yorumu “kıran kırılana” olarak değişiyor. Zira Arjantin, o kadar kararlı o kadar baskın çıkıyor ki sahaya rakibinin istediği futbolu oynamasına izin vermiyor. Nitekim yapılan baskı sonrası penaltı kazanıyorlar. Messi de 23. dakikada ilk golü imzalıyor. 36. dakikadaysa kusursuz bir organizasyonla Angel di Maria ikinci golü atıyor. Özetle “Aradığımız Fransa’ya ulaşılamıyor!”. Kupanın en değerli oyuncusu Mbappe’ye rağmen! Hem onu hem de Fransa’yı görmek içinse 80. dakikayı beklemek geriyor. 

Bu, Mbappe’nin çalınan penaltıyı ağlara yolladığı dakika. Zaten adeta derin bir hipnozdan uyanmış gibi 81’de de şık ve zor bir şutla ikinci golünü imzalayarak skoru eşitliyor.  Dünya Kupası finali böylece bir anda temize çekiliyor! Zira iki takım da gerçek bütün hırslarını ve hünerlerini kalan 9 dakikada ve eklenen 8 dakikada sergiliyor. Uzatmaya giden maçın formülü belli: İyi olan değil sinirlerine hâkim olan kazanacak. 109. dakikada Messi’nin golü ve golü attıktan sonraki suratı çok net bir mesaj veriyor: Kupa benim! Ama bir elle oynama planlarını bozuyor! Verilen penaltıyı ağlara yollayan isim yine Mbappe. Öyle bir final ki, “Futbol Tanrıları” bu sönük kupada futbol severlere kusursuz bir final seyrettirmek istiyor adeta. Penaltılara giden muhteşem finalde, Martinez yıldızlaşıyor. Arjantin çok istediği kupayı hem Messi’ye hem de Maradona’ya hediye ediyor.