20 yıllık Erdoğan/AKP iktidarı, Türkiye’ye çok büyük iki ders verdi ve toplumun siyasal eğitimine çok önemli iki katkıda bulundu:
Birinci olarak, uyguladığı otoriter baskıcı “Şahsım Devleti” rejimiyle, Demokrasinin erdemlerini ve değerini yeniden anımsattı; Hukuk Devleti bağlamında, adaletin, temel hak ve özgürlüklerin önemini iyice vurguladı.
İkinci olarak, din eksenli siyasetle seçmenlerin nasıl aldatıldığını gösterdi ve “Müslüman Kardeşler” odaklı “Siyasal İslam Siyasetinin” maskesini, artık tevil edilemeyecek biçimde, kesinlikle düşürdü.
Böylece, “Müslüman Kardeşler” çizgisindeki “Siyasal İslam”ın bir daha “Demokratiklik” maskesi altında seçmeni aldatmasının önünü kesti.
***
Sevgili okurlarım, hayat en iyi fakat en pahalı öğretmendir:
Annemin deyimiyle, “Feleğin sillesini yiyenler” yaptıkları yanlışları daha iyi görürler, akılları varsa ve ömürleri yeterse, bu yanlışları bir daha da yapmazlar.
İktidarın 20 yıl boyunca topluma ödettiği çok büyük bedeller, Türkiye’deki siyasal akımları, siyasal partileri ve bunların arkasındaki asıl güç olan seçmeni bir hayli eğitmiş görünüyor:
İlk olarak ülke, Suriye’de yanlış bir savaşa sokuldu.
Topluma en büyük bedel, şehitlerimizle ve bu savaşın sığınmacılar gibi istenmeyen sonuçlarıyla ödetildi.
İkinci büyük bedel, adaletin yok edilmesiyle ortaya çıktı.
Elbette adalet yok edilince başta ifade ve medya özgürlüğü olmak üzere, bütün temel hak ve özgürlükler kısıtlandı, halk suskunluğa mahkûm edildi.
Üçüncü büyük bedel, toplumun bütün kazanımları, gelirleri ve serveti boş yere harcanıp hortumlatılarak ödetildi.
Dördüncü bedel, borçlar ileriki yıllara yayılarak geleceğimizin de ipotek altına alınmasıyla ortaya çıktı.
Beşinci bedel, Atatürk’ün, Cumhuriyet değerlerimizin yıpratılmasıyla, toplumsal ortak değerlerimizin yok edilmesiyle, çeşitli sınıflar, gruplar, siyasal yaklaşımlar bağlamında insanların hain ilan edilerek birbirlerine düşman edilmesiyle ödetildi.
Altıncı ve en son çarpıcı bedel de ekonomik iflastan dolayı, halkın açlığa mahkûm edilmesiyle, ortaya çıktı.
***
6’lı masanın da masa dışından da Demokratik Rejimi savunanların önemi şuradadır:
Muhafazakâr sağ partiler, üstelik de doğrudan bu iktidarın Başbakanlığını, Parti Genel Başkanlığını ve ekonomi yöneticiliğini bile yapmış politikacılar, seçmene “Demokratik Rejimin” erdemlerini, adaleti, özgürlüğü, yaşam hakkını, barışı anlatmaya başlamışlardır.
CHP zaten sadece kendisi için değil, herkes için Demokratik özgürlüklerden yana tavır koyan, Cumhuriyeti, Çok Partili Rejimi, Demokratik, Laik ve Sosyal Hukuk Devletini kuran bir partidir.
6’lı masanın ve masa dışından Demokratik rejimi savunan CHP dışındaki partilerin önemi, Demokrasiyi yozlaştıran siyasal geleneklerden gelmiş olmalarında yatıyor:
Muhafazakâr sağ politikanın iki kaynağı olan din (Sünni İslam) ve ırk (hem Türk hem Kürt) çizgilerini demokrasinin altını oyan biçimde savunan geleneklerden gelen bu partilerin Demokratik Rejimi savunmaları, Türkiye’deki siyasal yapı açısından son derece önemli bir değişme ve gelişmedir.
Bu işbirliğini uzun bir zaman dönemine yayılan sabırlı çalışmaları ile gerçekleştiren lider Kemal Kılıçdaroğlu’dur.
Cumhurbaşkanlığı adaylığı da elbette onun bu uzlaşmacı, toparlayıcı, barışçı stratejisinin hakkıdır.
***
Dilerim bugün evinin elektriği kesilerek Demokratik mücadelede yeniden yoksulların ve ezilenlerin simgesi haline gelen Kılıçdaroğlu:
CHP’nin çekirdek seçmenlerinin beklentilerini de karşılar...
Ve barışçı, herkesi kucaklayan, sorun çözücü, uzlaşmacı tavrını sürdürerek Demokratik Rejimin yeniden kurulması konusunda kendisine bağlanan umutları canlı tutar!
