Cumhurbaşkanlığı seçiminin nesnel sonucu Başbakan Erdoğan’ın Cumhurbaşkanı seçilmesidir.
Bu sonuç hiç kuşkusuz AKP ve Erdoğan için objektif bir başarıdır.
Ama işin bir de öznel tarafı var...
Kısaca bu sübjektif değerlendirmelere bakalım.

***

AKP yüzde 60’a yakın oy bekliyordu...
Bütün propaganda ve medya buna göre düzenlenmişti...
Çünkü Erdoğan Çankaya’da, Başbakan gibi icracı biçimde davranmak istiyordu ama anayasa ve yasalar buna uygun değildi...
Bu çelişkiyi, “Millet Erdoğan’a, ne istediğini, nasıl davranacağını bilerek oy verdi” diyerek aşmaya çalışıyorlardı...
(Elbette yüksek oy oranı bile bunu olanaklı kılamazdı ama, beklenti buydu.)
Hem kamuoyu şirketlerinin hem de medyanın manipülasyonu ile yüzde 60’a yakın oranları elde etmek için, katılımı düşük tutmaya çalıştılar...
Gerçekten de Batı ülkelerine göre oldukça yüksek ama Türkiye’ye göre, yüzde 75’e bile varmayan çok düşük bir katılım gerçekleşti...
Ama kesin olmayan sonuçlara göre Erdoğan’a destek yüzde 52’ye bile varamamış görünüyor.
Üstelik oyları 30 Mart seçimlerine göre hemen hemen aynı kalmış, artmamış...
Bu açılardan, nesnel olarak seçimi kazanan AKP ve Erdoğan, öznel olarak beklentilerinin gerisinde kaldı.

***

Öte yandan CHP ve MHP başta olmak kaydıyla, muhalefet partileri, güçlerini birleştirerek, 30 Mart’ta aldıkları oy oranını yükseltmeyi (bir sinerji yaratmayı), en azından eski düzeylerini korumayı bekliyorlardı.
Oysa bırakın sinerji yaratmayı, çeşitli nedenlerle bu ittifak, eski oy oranını ve miktarını bile koruyamadı.
30 Mart seçimlerine göre oy oranı olarak 5 puan, mutlak oy sayısı olarak da 4 milyon kadar geride kaldı.
Bu bakımdan CHP ve MHP açısından, öznel beklentiler olarak, sonuç büyük bir hayal kırıklığıdır.

***

HDP, 30 Mart seçimlerinde yüzde 6.6 olan oylarını yüzde 10 düzeyine yükseltmeyi umut ediyordu...
Oyunu mutlak sayı olarak bir milyon kadar artırdı ve yüzde 10 sınırına çok yaklaştı...
Bu açıdan bu seçimde, öznel beklentisine uygun sonuç alan tek parti HDP oldu diyebiliriz.