\n\n\n

Gazze’ye yardım amaçlı olarak yeniden “Mavi Marmara” gemisi ile birlikte Avrupa’dan 15 geminin gideceğine ilişkin görüşlerimizi 3 Haziran’da yansıtmıştık. BM, ABD Kongresi ve çeşitli uluslararası kurumlardan tepkiler gelince seçim sonrasına ertelenmişti. “İnsani yardım” ile “siyasal seçim” arasındaki bağlantıyı anlayamadığımızı da yazmıştık.

Mısır’ın kapattığı Refah Sınır Kapısı açılmıştı. Kızılay herhangi bir sorun yaşamadan yardımlarını sürdürüyordu. “Gazze’ye 2. Özgürlük Seferi (!)” söylemi ile yapılacak yeni girişimi İsrail güç kullanarak durduracağını açıklamıştı.

Yazımızdan birkaç gün sonra, Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu filonun yeni yolculuğunda frene basılacağının ilk işaretini verdiğinde rahatladık. “İnsan Hak ve Hürriyetleri ve İnsani Yardım Vakfı (İHH)” adlı Türk kuruluş “teknik nedenlerle” geminin gidemeyeceğini açıkladı.

İsrail Savunma Bakanlığı Sözcüsü Eitan Dangot, Türk Kızılay’ının yardımının Erez Kapısı’ndan Gazze’deki hastanelere ulaştırıldığını açıkladı. Avrupa’dan bir yardım kafilesi de Mısır üzerinden Gazze’ye geçmişti.

İnsanın aklına bir soru geliyor? Binlerce Müslüman insan Libya/Tunus ve Suriye/Türkiye sınırlarında çadır kentlerde güçlük içinde yaşarlarken ya da Akdeniz’de boğulanların dışında Malta’ya sığınmışlarken onlara gâvur Angelina Jolie yardıma gidiyor da İHH bu trajedileri neden görmüyor?

\n\n\n

\n\n\n

Haziranın ilk haftasında Davutoğlu Mavi Marmara’ya fren anlamını taşıyan demecinde “Yardım filosu, Mısır’ın Refah Sınır Kapısını açması ile yaşanacakları ve İsrail’in Filistin’de kurulacak yeni hükümeti nasıl göreceğini beklemeli” demişti. Bakan, “Filistin Başkanı Mahmut Abbas ile konuştuğunu tüm Filistin’i kapsayacak hükümetin 2-3 hafta içinde kurulacağını söylediğini de” açıklamıştı.

Açıklamanın ardından bu hafta içinde Ankara ve İstanbul Filistin çıkışlı ve İsrail ışıklı bir dizi ziyaret ve görüşmelere tanık olduk.

Aynı gün, Suriye merkezli “Hamas” örgütünün başkanı Halit Meşal İstanbul’a, “El Fetih” kökenli Abbas Ankara’ya geldiler. Niye geldiklerine Davutoğlu’nun açıklamasında değiniliyorsa da biz bir sıralama yapalım.

Abbas ve Meşal 4 Mayıs’ta Kahire’de buluşup tokalaştılar, “Filistin Birlik Hükümetini” kurmada anlaştılar. Hükümet, bir anlamda teknokratlar koalisyonu olacaktı.

Bu anlaşmanın ardından taraflar görüşmelere başladılar. Ankara, Kahire, Telaviv ve Vaşington’un yakından izlediği bu görüşmenin dışında bu başkentlerle de bir dizi telefon trafiği de yaşandı. Ancak Suriye’deki olaylar da işin tuzu biberi oldu. Görüşmelerde hızlı bir gelişme kaydedilemeyince Kahire’deki yeni doruk buluşması ertelendi.

***

Mavi Marmara’nın ertelenmesi, AKP’nin seçimi kazanması üzerine İsrail Başbakanı Benyamin Netanyahu’nun Başbakan Recep Tayyip Erdoğan’a bir kutlama mektubu gönderdiği açıklandı.

Kırgınlıkları kaldırıp kapıyı aralamayı amaçlayan, ancak hâlâ Başbakan’a ulaşmayan ve basında açıklanan mektupta özetle şöyle deniliyordu:

“Halklarımız arasında kuşaklardan beri süre gelen dostluk ruhunun yeniden canlandırılması ve işbirliğinin yeniden kurulması umuduyla hükümetim ülkelerimiz arasındaki tüm sorunlara çözüm bulma konusunda Türk hükümetiyle çalışmaktan mutlu olacaktır.”

Bu mektupla eşzamanlı olarak daha önce İsrail’de büyükelçilik yapan Dışişleri Müsteşarı Feridun Sinirlioğlu’nun Telaviv’deki bir yetkili ile telefon görüşmesi yaptığı bildirildi. Ayrıca İsrail gazetelerinde Davutoğlu’nun Türkiye ile gerginlik yaratan İsrail’in Dışişleri Bakanı Avigdor Lieberman yerine Savunma Bakanı Ehud Barak ile Paris’te buluşacağı yazıldı.

BM Genel yazmanı Ban Ki-Mun’un güdümündeki Mavi Marmara olayını inceleyen 5 kişilik komisyonun temmuz başında Nev York’ta toplanacağı da açıklandı.

***

ABD Büyükelçisi Francis Ricciardone da Ankara’daki temasları arasında Sinirlioğlu ile görüşmesinde çeşitli konuları gündeme getirdi.

Kuşkusuz bunlar arasında Mavi Marmara, Abbas-Meşal buluşması, İsrail ile yeniden yapılanmaya yönelik telkinler olduğu kadar ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton’ın 15-16 Temmuz’da İstanbul’da yapılacak “Libya temas grubu toplantısına” gelişi ile de ilgiliydi.

***

Konumuza dönecek olursak… Davutoğlu’nun İstanbul’da görüştüğü Meşal Ankara’ya gelmeden ve Abbas ile buluşmadan Türkiye’den ayrıldı. Abbas dün Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün öğle yemeğinde konuğu idi. Bugün de Başbakan Erdoğan ile görüşecekti. Davutoğlu’nun Mısır Dışişleri Bakanı Nebil Arabi ile eşgüdüm görüşmelerini telefonla sürdürdüğü de açıklandı.

Ankara, “Hamas” ve “El Fetih” arasında ertelenen “Filistin birlik hükümetini” amaçlayan Kahire doruğunun bir an önce yapılması için çabasını sürdürüyor.

\n\n\n

Geçenlerde iki Hollandalının Erzurum’dan “son kalan 57 ters lale soğanını” kaçırmaya çalışırken Kapıkule Sınır Kapısı’nda yakalandığı gazetelerde duyuruldu. Ayrıca 160 türe ait toplam 5 bin 236 bitki ve tohum çeşidi de ele geçirilmişti.

Dünkü basında da bir İspanyol doktora öğrencisinin 25 ilimizden 61 “endemik (ender)” bitki topladığı için yakalandığı, 114 bin lira cezaya çarptırıldığı bildirildi.

Aklıma Ankara’nın ünlü üç “ender” hayvanı geldi. Tiftik keçisi, kedisi, tavşanı… Ankara’nın iklimi, doğası ve bitkilerinin özelliği bu hayvanların tüylerini, ince ve uzun yapıyormuş…

İÖ 2. yy’da Ankara’da Galatlı kadınların tiftik keçisi yününden dokudukları giysileri Fransa’daki soylulara gönderdiklerinden söz edilir. 1583’te İngiltere Kraliçesi 1. Elizabeth’in görevlendirdiği 12 İngiliz işadamının ardından Hollanda ve Leh tüccarların da “sof (tiftik yünü) ticareti” yapmak için Ankara’ya yerleştikleri biliniyor. 1590 Ankara Şeriye siciline göre o yıl kentte 621 adet “sof” tezgâhı bulunuyordu. Bugün var mı?

Sonraki yüzyıllarda padişahın izniyle tiftik keçilerinin Avustralya ve Güney Afrika’ya gitmelerine izin verildi. Adamlar, damızlıkları Ankara koşullarına uygun yörelerde çoğaltmaya başlamakla kalmadılar; bu hayvanların otlakıyelerindeki bitkileri de götürmüşlerdi. Bugün sosyetik hanımlarımız yurtdışındaki lüks mağazalardan yüzlerce dolar ödeyip “Angora kazak” alıyorlar. “Angora”nın Ankara, yününün de “tiftik” olduğunu bilmiyorlar, tiftik keçilerini bazı caddelerdeki heykellerde görüyorlar.

Ters lale çeşitleri, kuşkusuz yalnız Erzurum’da değil Ağrı, Hakkâri, Şemdinli, Van gibi soğuk ve dağlık yörelerimizde yetişiyor. Lalelerin ters açması nedeniyle “ağlayan gelin” olarak da adlandırılıyor.

Uzmanlara göre Türkiye’de, tüm Avrupa kıtasına eşdeğerde 3.500 çeşit endemik bitki var. Ender bitkileri korumak fikri, ancak yurtdışına kaçırıldıklarında kafamıza dank ediyor, tıpkı tarihsel, kültürel, dinsel miras kaçakçılığında olduğu gibi… Bu bitkileri korumak için biz ne yapıyoruz?