Futbolla çok ilgisiz olabilirsiniz. Ama Euro 2024’te maçların yapılacağı herhangi bir şehirde ortamdan etkilenmemeniz, heyecanlanmamanız imkânsız olurdu. Hele Almanya gibi, hareketin 18.00’de durduğu bir ülkede... Türkiye’nin Dortmund’da başlayıp Hamburg’ta biten grup etabı yolculuğuna eşlik ederken, biz Türkler için eğlence ile endişe iç içe geçti çoğu zaman.

Dortmund tren garından başlayan ve statta sonra eren “yeşil yol” üzerinde kafeler, rakip taraftardan çok, ağırlıklı Türkler tarafından işgal edilmişti. Yoldan tesadüfen geçen İskoç taraftarlara Türkçe tezahürat öğretmeye çalışan da oldu, Portekiz taraftarına (ki neredeyse hepsi Ronaldo 7 formalıydı) “Messi” diye bağıran da. En birleştirici olan ise ortamı bir anda düğün havasına sokan “Ankara’nın Bağları”ydı... Burada önemli bir parantez stattaki seyirci için açmak gerekiyor. Bazı maçlar “seyir” için değil görev içindir. 2 Temmuz’da oynayacağımız Avusturya maçı gibi. Bütün maçlar öncesi atmosfer çok eğlenceli olmakla beraber stat içinde yeterli değildi.

Tribün organizasyonu gerekiyor. Her tribünde, tezahüratları senkronize edecek gruplar olmalı. Almanya’da yaşayan yeni jenerasyon, ne dağ başını duman almışı ne de İzmir Marşı’nı biliyor. Türkiye’den gelen seyirci ise daha çok turist, futbola yabancı. Hatta bir tribün klasiği olan 3’lü bile kakafoniye dönüşebiliyor. Galibiyetler, kazanma hırsı, üst tura çıkmak güzel. Ama acı gerçeklerle yüzleşelim. Millilerdeki sorunlar bitmedi sadece bir sonraki krize kadar ertelendi. Birleştirici gücü bu kadar fazla olan bir spor dalından bu kadar ayırışma çıkartabiliyorsak şapkaları önümüze koyup düşünmeliyiz. “Denge” güzel bir müessese... Stadın yuhalanan ismi taraftarı motive etmek için önceden çekilen videosu ekrana yansıyan Hamit Altıntop’tu. Ders çıkaran olur mu acaba? Altyapısı olmayan hiçbir şeyin üst yapısı olmaz. Ne futbol, ne kültür, ne sistem. İnsan hem mutlu olup hem de bunları düşünebilir. Haydi Türkiye, cümleten “Beni ilgilendirene kadar, beni ilgilendirmez” komasından çıksak mı bu vesileyle acaba?