İlkyarının ilk maçında Galatasaray açısından şampiyonluğa ortak olmak için en gerekli malzeme: Konsantrasyon. İlkyarıda bazı maçlarda aksiyon-reaksiyon dengesini tutturamayan, bazı maçlarda da “sağlık için spor” yapmayı tercih eden G.Saray, ikinci yarının ilk maçına hem daha istekli hem daha konsantre başlıyor. Bunda Emre Akbaba’nın katkısı büyük. Yeni transfer Saracchi ise henüz kim-nerede-nasıl sorularının cevaplarına alışkın olmamaktan kaynaklı pürüzler yaşasa da bireysel olarak takıma bir hız katkısı sağlıyor.

İlkyarıda G.Saray, oyuna hâkim olan taraf. Denizlispor ise Rodallega ekseninde bir kontratak taktiği ve 4-2-3-1 dizilişiyle oynuyor. 7. dakikada serbest vuruşla Rodallega’nın ayağından gelip direğe takılan şut, oyunun ilk tehlikesi. Bunu G.Saray’ın rakibini bunaltan ama gol konusunda çok da tehlike yaratmayan presi izliyor. İlkyarının 25. dakikasından itibaren Sarı-Kırmızılılar, yavaş yavaş gol atma niyetinde olduğunu hissettirmeye başlıyor. Nitekim 27. dakikada Saracchi’nin asistiyle Emre topu ağlara yolluyor. Kalkan ofsayt bayrağı gol sevincini kesse de VAR kararıyla gol geçerlilik kazanıyor. 

İkinci yarı da benzer tabloda başlıyor. G.Saray, derecesini hiç değiştirmediği ne yoğun ne düşük baskısını aynı tempoda sürdürüyor. Akılcı ara paslar ve ileri doğru kurgulanan oyun ise sezonun devamı için umut veriyor. Bu teoriyi destekleyen gol, 57. dakikada Seri’nin asistiyle Falcao’dan geliyor. Tam da rahatlamışken Denizlispor, kolay bir lokma olmayacağının “bilgisini” kullanılan korner atışını Muhammet’le 64. dakikada gole çevirerek veriyor. Bu gol G.Saray’da kırık kolunun üzerine düşme etkisi yaratıyor. Tedirgin ve tutuk bir tempoya dönüyor. Denizlispor’sa 1’i bulan 2’yi neden yakalamasın anlayışında. İstikrarlı taktiğini sürdürüyor. Kalan dakikalarda iki tarafın da çabası var. Son düdük puanları getiriyor. G.Saray adına futbol umut verse de sezonun ikinci yarısına da “gitti puanlar, geldi puanlar” tadında taraftarına kalp çarpıntısı yaptırarak başlamayı tercih ediyor.